گزارش خبرگزاری حوزه، نماز به عنوان ستون دین و برترین عبادت عملی، دارای شرایط و ارکان مشخصی است که رعایت آنها بر هر مکلفی واجب میباشد. یکی از این شرایط مهم، «قیام» یا ایستادن در نمازهای ایستاده است. با این حال، احکام شرعی همواره با در نظر گرفتن توانایی و وضعیت مکلفین تنظیم شده و در مواردی که فرد توانایی کامل برای انجام تکلیف را ندارد، احکام تسهیلگری پیشبینی شده است.
در این راستا، پرسشهایی مطرح شده است که حضرت آیتالله مکارم شیرازی به این استفتاء پاسخ داده است که در ادامه تقدیم حضور علاقهمندان میگردد.
سوال:
کسی که میتواند تنها بخشی از نماز را ایستاده بخواند، آیا باید همان مقدار را ایستاده بخواند؟ و همچنین اگر فردی در گذشته نمازهایش را نشسته خوانده، در حالی که توانایی ایستادن در بخشی از نماز را داشته اما از حکم شرعی آن آگاه نبوده، وظیفهاش چیست؟
پاسخ آیتالله مکارم شیرازی (حفظهالله):
۱. در مورد کسی که توانایی ایستادن در بخشی از نماز را دارد، واجب است همان مقدار را ایستاده بخواند و برای بخشی که قادر به ایستادن نیست، نشسته نماز بخواند و اگر نتواند نشسته بخواند، به حالت خوابیده نماز بگزارد.
۲. در مورد نمازهای گذشته اگر فرد از روی ناآگاهی از حکم، نماز را به صورت نشسته خوانده در حالی که توانایی ایستادن در بخشی از نماز را داشته، قضای آن نمازها بر عهدهی او نیست، ولی از این پس باید به این مسئله توجه کند و به همان اندازهای که توانایی ایستادن دارد، قیام نماید.
نظر شما