به گزارش خبرگزاری حوزه، گاهی بزرگترین کرامت، نه در خارقالعادهها، بلکه در پاکی زبان و دل انسان جلوه میکند.
استاد علی اکبر صداقت «از شاگردان آیت الله کشمیری»:
مدتی که با ایشان بودم یک خلاف شرع از او ندیدم.
اگر غیبتی می خواست بشود، خیلی عجیب مراقب بود، حواسش جمع بود. حرف لغو و بیهوده نمی زد.
کرامتی که من از ایشان دیدم بالاتر از هر کرامت دیگر است که به کسی حرف بدی نمی گفت، تقوا و بندگی خدا برایش اصل بود.
منبع: میناگر دل، ص ۷۰










نظر شما