به گزارش خبرنگار خبرگزاری«حوزه» در کرمان، حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی، به مناسبت ایام عزاداری امام حسین (ع) در دهه اول محرم، در مسجد امام شهر کرمان که به همت حوزه علمیه کرمان برگزار شده است، به تلاش کفار در خاموش کردن نور خدا اشاره کرد و گفت: در قرآن کریم دو آیه وجود دارد که از تلاش کفار برای خاموشی نور خدا خبر می‎دهد. «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّه» (صف/ 8) و «يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّه» (توبه/ 32)  «أَنْ يُطْفِئُوا» یعنی دوست دارند همین الان چراغ اسلام و نور خدا را خاموش کنند. «ليُطْفِئُوا» یعنی برنامه‎ریزی می‎کنند تا در آینده نور خدا خاموش گردد. اما خداوند می‎فرماید نمی‎توانند.

وی افزود: زلیخا همه درها را بست اما خدا خواست و همه فهمیدند. محمدرضا شاه خواست اثری و تصویری از امام خمینی نباشد اما خدا خواست تصویر امام از همه مراجع بیشتر پخش شد. کفار در صدر اسلام راه‎های مختلفی را برای خاموش کردن نور اسلام پیش گرفتند اما خدا همه آن‎ها نقش بر آب کرد.

مفسر قرآن کریم به نقشه‎های کفار در حذف اسلام اشاره کرد و گفت: یکی از کارهایی که کفار انجام دادند تهمت زدن بود. آن‎ها به پیامبر تهمت زدند که حرف‎هایش کهنه است «وَإِذَا تُتْلَى عَلَيهِمْ آياتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِين» (انفال/ 31) گفتند حرف‎های پیش پا افتاده است. تهمت دیگری که زدند گفتند حرف‎ها خیال و پندار پیامبر است «قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَام» (انبیا/ 5).

وی ادامه داد: گفتند سخنان پیامبر (ص) دروغ است «أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاه» (یونس/ 38). فضاسازی کردند که سخنان پیامبر (ص) ساده و سطحی هستند و عمقی ندارند و هرکسی می‎تواند این سخنان را بگوید «لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا» (انفال/ 31). برای الله رقیب تراشی کردند «فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا» (بقره/ 22). از گوش دادن به قرآن منع کردند «لا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ» (فصبت/ 26).

وی افزود: تعنه و نیش زدند «وَطَعَنوا في دينِكُم» (توبه/ 12). مسخره کردند «اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا» (مائده/ 57) مساجد را خراب کردند «سَعَى فِي خَرَابِ‎هَا» (بقره/ 114) بدعت گذاشتند و‌ چیزی که جزو دین نبود را  وارد دین کردند. حقیقت را کتمان کردند «يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا» (بقره/ 159). دین را تجزیه کردند، یک گوشه از دین را ‌گرفتند گوشه دیگر را رها کردند «أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْض» (بقره/ 85). حق و باطل مخلوط کردند وَ «لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِل» (بقره/ 42) غلو و مغالطه کردند. جنگ‎ها به راه انداختند «لَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُم» (بقره/ 217).

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی تاکید کرد: این پانزده آیه دال بر این است که کفار تلاش زیادی در خاموشی نور اسلام کردند. اما ما می‎بینیم که اسلام هر روز فراگیرتر و قوی‎تر می‎شود. پیامبر اکرم (ص)، امام حسین (ع) و دیگر اهل بیت (ع) همگی نور خدا و خاموش نشدنی هستند. به شخص پیامبر (ص) چه تهمت‎هایی زدند؟ گفتند ساحر است، شاعر است، سحر شده است، کاهن است، یعنی کسی که پیش‌بینی می‎کند.

وی ادامه داد: گفتند: «أَعانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُون» (فرقان/ 4) یک گروه دیگری مخفیانه او را پشتیبانی می‎کنند و این حرف‎ها برای خودش نیست. «إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَر» (نحل/ 103) معلمی دار که این مطالب را به او یاد می‎دهد. امام علی (ع) را چقدر مورد حمله قرار دادند؟ حتی دوستانشان هم از ترس تقیه کردند و فضائلشان را نگفتند؛ اما ببینید از امام علی (ع) چقدر مطلب مانده است و از دشمنانش چقدر مانده است. نهج البلاغه را ببینید. این را در نظر بگیرید که نهج البلاغه همه سخنان و بیانات امیرالمومنین (ع) نیست و تنها آن قسمتی است که به سید رضی رسیده است. کتاب مستدرک نهج البلاغه هفت برابر نهج البلاغه است؛ در حالی که ده صفحه از معاویه پیدا نمی‎شود. این نشان می‎دهد قدرتی پشت این مساله است.

مفسر قرآن کریم اشاره کرد: چه کسی به این جوانان که در این شب‎ها طبل و ‌سینه می‎زدند پول داده است؟ چرا این کار را انجام می‌دهند؟ چطور مردم خودجوش برای امام‌حسین (ع) عزاداری می‎کنند؟ این از درون می‎جوشد و مطمئنا دستی در کار است.

 وی به جنایت بنی امیه در نابودی امام حسین (ع) اشاره کرد و گفت: بنی امیه جنایاتی کرد تا اثری از امام حسین (ع) نماند. آیا موفق شد؟ اگر میان قصه حضرت یوسف و امام حسین (ع) مقایسه کنیم متوجه عمق ماجرا می‎شویم.

حجت الاسلام و المسلمین قرائتی به مقایسه قصه حضرت یوسف و امام حسین (ع) پرداخت و گفت:  یوسف یکی بود اما در کربلا چند یوسف بود؟ گرگ در قصه یوسف دروغین بود اما گرگ‎های کربلا واقعی بودند. در قصه یوسف خون دروغین بود و خون کسی ریخته نشد اما در کربلا خون واقعی ریخته شد. حضرت یوسف زنده ماند اما امام ‌حسین (ع) شهید شد. انداختن یوسف در چاه دور ‌از چشم پدر بود اما در کربلا در پیش چشمان امام حسین (ع) فرزندانش را کشتند. حضرت یعقوب علم به زنده بودن فرزندش یوسف داشت اما امام حسین (ع) علم به شهادت فرزندانش داشت. به یوسف ضربه جسمی وارد نشد اما درکربلا یوسف‎ها قطعه قطعه شدند. کربلا چیز دیگری است و با هیچ‌ چیز قابل مقایسه نیست.

انتهای پیام./