پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
تصاویر/ ضبط فیلم آموزشی بازی های والدین با کودکان توسط طلاب همدانی

حوزه/ بازی، موثرترین و پرمعناترین راه یاد گیری کودکان است. هنگام بازی، کودک فکر می کند، برنامه ریزی می کند، راه های تازه ای می یابد، تجربه می کند، پرورش فکری، عاطفی، جسمی و اجتماعی می یابد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، از آذربایجان غربی، فاطمه ابراهیمی، روز پنجشنبه در مراسمی که به صورت مجازی در مدرسه علمیه الزهرا (س) خوی برگزار شد، اظهار داشت: باید با کودکان به روش های گوناگون مثل زبان قصه،  شعر، مَثل و ..... صحبت کرد، اما بهترین و گویاترین روشی که همه کودکان با بهره های هوشی متفاوت می توانند آن را درک کنند، زبان بازی است. بازی، جوهر زندگی و پنجره ای به دنیای کودک است و در آن کودکان استقلال دارند، نظر می دهند و مشکلات خویش را حل می کنند.

وی ادامه داد: بازی، موثرترین و پرمعناترین راه یاد گیری کودکان است. هنگام بازی، کودک فکر می کند، برنامه ریزی می کند، راه های تازه ای می یابد، تجربه می کند، پرورش فکری، عاطفی، جسمی و اجتماعی می یابد و بازی وسیله‌ای برای بیان احساسات و کشف روابط و ارضای آن است.

استاد حوزه علمیه خواهران آذربایجان غربی افزود: کودک از طریق بازی و همانند سازی و تقلید از رفتارهای بزرگسالان، نه تنها رفتارهای اجتماعی را تمرین می ‌کند، بلکه بازی فرصتی برای اصلاح و گسترش شیوه‌ های رفتاری کودکان ، به خصوص رفتار اجتماعی آنان است. از این طریق کودک شهامت داخل شدن در اجتماع را کسب می‌کند و فرا می‌گیرد که چگونه می‌توان در اجتماع زیست و مسئولیت پذیرفت. همچنین روشهای مختلف مبارزه با مشکلات و پیدا کردن راه حل همان مشکلات را می‌آموزد.

وی با بیان این که کودکان همه رفتارهای والدین را می بییند و از آن تقلید می کنند، گفت: کودکان حضور و غیاب والدین خود را می بیینند و حس می کنند و بازی وسیله‌ ای برای بیان احساسات و کشف روابط و ارضای آن است. کودکان معمولا میان دو تا سه سالگی بازی با دیگران را آغاز می‌کنند، اما اگر استعداد ذاتی و علاقه اجتماعی آنان رشد نیافته باشد، با دیگران سازگار نخواهند شد و علاقه‌ای به حفظ روابط اجتماعی و شرکت در بازی کودکان نخواهند داشت.

ابراهیمی در پایان اظهار کرد: برای یک کودک وابسته به پدر و مادر هیچ چیز لذت بخش ‏تر از پنهان و پنهان شدن از والدین نیست و او با اجرای این بازی هر وقت بخواهد از چشم مادر ناپدید می‏ شود و وقتی پنهان می‏ شود و شما نشان می‏ دهید که او را نمی‏ بینید و دارید دنبالش می‏ گردید، این حس را پیدا می‏ کند که دوستش دارید و از نبودنش ناراحت هستید. در ابتدا کودکتان خود را پشت دستانش پنهان می ‏کند چون خودش کسی را نمی‏بیند و گمان می‏کند دیگران هم او رانمی‏ بینند این وضعیت در ۴- ۵ سالگی تغییر می ‏کند و مغز او دست به ساختن سناریوهای پیچیده‏ تری می‏زند.

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha