به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام لطیفی در نشست تخصصی «فقه تربیت در آیینهٔ چالشهای آموزش‌وپرورش» که در قم برگزار شد،گفت: در صورت‌بندی عنوان نشست «فقه تربیت و مواجهه آن‌ها با چالشهای آموزش‌وپرورش» باید توجه داشت که مسئله این است که این فقیه است – نه فقه - که لازم است توانایی‌ها و ویژگی‌هایی برای حل مسائل داشته باشد. دانش‌ها و تخصص‌ها مسائل را حل نمی‌کنند؛ بلکه افراد هستند که مسائل را حل می‌کنند. نه‌فقط فقه؛ بلکه در علوم مختلف این‌چنین است.
معاون برنامه‌ریزی و متون درسی وزیر آموزش‌وپرورش در ادامه اشاره کرد: فقیه لازم است جامعیت علمی داشته باشد و نسبت به تخصص های مختلف مرتبط با حوزه تربیت اشراف داشته باشد. سطح دانشی او محدود به مشهورات نباشد، بلکه نکات ظریف و دقیقی را بداند که در ادوار مختلف مطرح بوده یا احیاناً اشخاصی که چندان مشهور هم نبوده‌اند مطرح کرده‌اند. این اشراف باعث می‌شود در بزنگاه‌ها و مواجهه با مشکلات بتواند عالمانه و دقیق عمل کند.
وی ادامه داد: توانایی گفتگو و تعامل با دیگران، شنیدن حرف آن‌ها، رعایت آداب اخلاقی و اجتماعی همچون خوش‌رو بودن در برخوردها و تواضع داشتن در ارتباطات ازجمله اموری است که در ارتباطات بسیار یاری‌رسان است.
معاون برنامه‌ریزی و متون درسی وزیر آموزش‌وپرورش با تأکید بر توجه به مسائل اصلی آموزش‌وپرورش اضافه کرد؛ فقیه فقه تربیت باید مسائل آموزش‌وپرورش را رصد کند و نسبت به مسائل دغدغه داشته باشد، در رصد مسائل، هم لازم است جریانات اثرگذار در عرصهٔ آموزش‌وپرورش را بشناسد، هم با کلیات برنامه‌ریزی در کشور آشنا باشد، هم نسبت به روابط رسمی و مناسبات غیررسمی شناخت داشته باشد این‌گونه است که شخص در مواجهه با سخن‌ها و محتواها، ریشه‌ها و منشأهای آن‌ها را کشف می کند و مسیری را که برنامه دنبال می کند برآورد می‌کند.
حجت الاسلام لطیفی گفت: مسائل این وزارت مسائل چندلایه، پیچیده، بسیار فراگیر و دارای ارتباطات چند سویه، مستمر و مداوم در سال های متمادی است.
وی افزود نباید تنها از سوی علوم تربیتی به مسائل آموزش و پرورش نظر کرد؛ علومی که خود در پدیدار شدن مسائل کنونی آموزش و پرورش متهم هستند.
معاون برنامه‌ریزی و متون درسی وزیر آموزش‌وپرورش در تبیین اصل مسئله نشست، مسائل آموزش و پرورش را سه قسم دانست و گفت: مسائل «کلان و راهبردی»، مسائل ناظر به «حوزه های خاص» و مسائل «خرد». مردمی بودن یا دولتی بودن یا خصوصی بودن آموزش و پرورش از مهمترین مسائل «کلان» آن است که فقه نیز در کنار علوم دیگر میتواند در حل آن نقش داشته باشد.
وی ادامه داد: مثال مسائل ناظر به حوزه‌های خاص این است که با دانش آموزان با نیازهای خاص و ویژه چگونه باید رفتار کرد؟ در این مسائل تخصص های موضوعی محوریت بیشتری پیدا می کنند. مثال دیگر اینکه برای تقویت دینداری دانش آموزان چه باید کرد و چگونه باید عمل کرد؟ در چه مقطعی باید اقدام کرد؟ مسائل «خرد» نظیر این است که معلم در سختگیری بر دانشآموزان تا چه حد میتواند پیش برود؟ البته باید این را گفت که اولویت پرداختن به مسائل کلان است نه مسائل خرد.
حجت الاسلام لطیفی در بخش پایانی کلام خود فقه پاسخگو به مسائل کشور را فقه به معنای عام دانست که چالشهای تربیتی را صرفا در حد چالشهای فرد متدین نبیند؛ بلکه پیامدهای اجتماعی آن و ابعاد و جهات متنوع آن را در نظر بگیرد و فقه را نیز مجموعه محتوای دین بداند نه صرفا فقه احکام فردی. به عنوان مثال اگر فردی خواست برای ارائه خدماتِ آموزشیِ بهتر، اقدام به تأسیس مدرسه ای با شرایط خاص کند از لحاظ فردی چنین کاری ممدوح است و موجب خدمت رسانی بهتر به آحاد خاصی از جامعه خواهد شد؛ ولی همین موضوع اگر با نگاهی کلان بررسی شود ممکن است مردود تلقی شود؛ زیرا منجر به ایجاد شکاف طبقاتی و مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادیِ دیگر برای کشور می شود.
