تحلیل تاریخی هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا (س)

حجت الاسلام و المسلمین علی نظری منفرد از اساتید حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری با اشاره به ایام شهادت حضرت زهرا (س) به تحلیل تاریخی هجوم به خانه حضرت فاطمه زهرا (س) پرداخت.

استاد حوزه اظهار داشت: در اسلام برای ورود به خانه دیگران، احکام و آدابی بیان شده است. از جمله «حرمت ورود بدون اذن» است. به عبارت دیگر، ورود به خانه غیر، بدون اجازه صاحبخانه (مالک یا مستأجر) حرام است، این حکم شامل همه، حتی پیامبر (ص) می شود؛ چنانکه ایشان پیش از ورود به خانه حضرت فاطمه (س) با گفتن سلام اجازه می گرفتند.

وی ابراز کرد: در قرآن کریم تأکید شده است: «لا تَدخُلوا بُیوتًا غَیر بُیوتِکم حَتّی تَستأنِسوا وَ تُسَلِّموا عَلی أَهلِها؛ به خانه های غیر وارد نشوید، مگر آنکه اجازه بگیرید و بر اهل آن سلام کنید» (سوره نور، آیات ۲۷– ۲۹)

حجت الاسلام و المسلمین نظری منفرد گفت: از آداب ورود، استئناس (اجازه گرفتن و ایجاد رابطه دوستانه). سلام کردن به اهل خانه است. از دیگر آداب آن است که ورود به خانه دیگران، نه از پشت بام و دیوار، بلکه از در اصلی خانه بوده باشد.

استاد حوزه علمیه قم یادآور شد: این قانون برای همه است، بدون تفاوت بین عرب و عجم، مرد و زن، یا حتی پیامبر و دیگران؛ و البته خانه های پیامبر (ص) نیز مشمول حکم جداگانه در قرآن می باشد. در سوره مبارکه احزاب می خوانیم «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَیٰ طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَٰکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنْکُمْ ۖ وَاللَّهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ ۚ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ۚ ذَٰلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ ۚ وَمَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا ۚ إِنَّ ذَٰلِکُمْ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمًا؛ ای مؤمنان! به خانه های پیامبر جز آنکه برای خوردن غذایی به شما اجازه دهند وارد نشوید، چشم انتظار فرا رسیدن وقت خوردن آن هم نباشید [که پی در پی آوردنش را بخواهید و از این جهت اسائه ادب کنید]؛ ولی هنگامی که دعوت شدید وارد شوید، و چون غذا خوردید و بی آنکه [پس از صرف غذا] سرگرم سخن گردید، پراکنده شوید، این [کار که بنشینید و سرگرم سخن گردید] پیامبر را آزار می دهد و از شما حیا می کند [که بیرونتان کند] ولی خدا از حق حیا نمی کند. و زمانی که از همسرانش متاعی خواستید از پشت پرده و حجابی از آنان بخواهید، که این برای قلب شما و قلب های آنان پاکیزه تر است. و شما را نسزد [و جایز نباشد] که پیامبر خدا را آزار دهید. و بر شما هرگز جایز نیست که پس از او با همسرانش ازدواج کنید؛ که این [کار] نزد خدا بزرگ است.» (احزاب: ۵۳)

حجت الاسلام و المسلمین نظری منفرد در یک تحلیل تاریخی و شرعی نسبت به هجوم به خانه حضرت فاطمه (س) تأکید کرد: هجوم به خانه حضرت فاطمه (س) پس از رحلت پیامبر (ص)، بدون اذن، و با هدف تحت فشار قرار دادن امام علی (ع) و یاران برای بیعت انجام شد. این عمل از نظر شرعی حرام و مصداق غصب و تعدی به حریم خصوصی بود.

استاد حوزه تأکید کرد: در منابع معتبر مانند «الامامة و السیاسة» ابن قتیبه و «خصال» شیخ صدوق آمده که ابوبکر در بستر مرگ گفت: «لیتنی لم أفتح بیت فاطمه... و لو أغلق علی الحرب؛ ای کاش خانه فاطمه را نمی گشودم ... حتی اگر به جنگ منجر می شد.

وی تصریح کرد: راویانی مانند زید بن اسلم نقل کرده اند که در حمل هیزم برای آتش زدن خانه فاطمه (س) مشارکت داشتند.

حجت الاسلام و المسلمین نظری منفرد تأکید کرد: بیعت امام علی (ع)، بنی هاشم، و شخصیت هایی مانند سلمان، ابوذر، و عمار انجام نشده بود، بنابراین اجماعی در کار نبود و خلافت ابوبکر مشروعیت نداشت؛ از این رو هجوم به خانه حضرت فاطمه (س) برای تحمیل بیعت، اقدامی غیر قانونی و خشونت آمیز بوده است.

استاد حوزه علمیه اظهار کرد: این حادثه به آسیب دیدن حضرت زهرا (س) و سقط جنین ایشان منجر شد. در منابع شیعه و سنی، اشاره شده که خانه به آتش کشیده شد و امام علی (ع) با زور به مسجد برده شدند.

انتهای پیام. /