ماه مبارک رجب فرصتی طلایی برای سیر و سلوک و تقویت صبر است

به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا تقوایی، استاد حوزه علمیه، در درس اخلاقی که در مدرسه علمیه امیرالمؤمنین(ع) برگزار شد، ماه‌های مبارک رجب، شعبان و رمضان را فرصت‌هایی ویژه برای رشد معنوی و سیر و سلوک انسانی دانست و تاکید کرد: این ماه‌ها زمینه‌ای ارزشمند برای افزایش تقوا و پرورش روح و نفس انسان هستند.

وی با اشاره به فضیلت‌های ماه رجب گفت: ماه رجب ماه سیر و سلوک است و انسان می‌تواند در این ماه به درجات عالی معنوی دست یابد. بر اساس روایات، گرفتن حتی چند روز روزه در ماه رجب معادل هزاران سال عبادت است. برای مثال روزه بیست روز از این ماه برابر با بیست هزار سال عبادت شمرده شده است. این یعنی انسان می‌تواند با استفاده از این فرصت، اعمال و عبادات فراوان انجام دهد و رشد معنوی گسترده‌ای پیدا کند.

استاد حوزه علمیه ادامه داد: امسال به دلیل کوتاه بودن روزها، گرفتن روزه آسان‌تر است و حتی کسانی که توانایی گرفتن روزه تمام روزهای ماه مبارک رجب را ندارند، می‌توانند با صدقه دادن به جای روزه، از ثواب آن بهره‌مند شوند. این صدقه به جای روزه روزانه نوشته می‌شود و آثار و برکات آن معادل عبادت طولانی مدت است. این امر نشان می‌دهد که هر کسی می‌تواند در این ماه به درجات بالای معنوی برسد و بهره‌مندی از این فرصت الهی بسیار ارزشمند است.

حجت الاسلام والمسلمین تقوایی افزود: درک صحیح ماه رجب، پیش‌نیاز ورود موفق به ماه مبارک شعبان است و کسانی که این ماه را قدر بدانند، آمادگی بیشتری برای استفاده از ماه مبارک رمضان پیدا می‌کنند. ماه مبارک رمضان ماه مهمانی خداست و ورود به آن با آمادگی معنوی می‌تواند بهره‌وری معنوی فرد را به شکل قابل توجهی افزایش دهد.

وی صبر را یکی از اصول اساسی سیر و سلوک انسان برشمرد و بیان کرد: صبر به معنای حبس و کنترل نفس در برابر مشکلات و سختی‌هاست. یعنی انسان با وجود مصیبت‌ها و مشکلات، شکایت خود را آشکار نکند و همه غم و رنج خود را با خدا در میان بگذارد، نه با مردم. این نوع صبر، تمرین واقعی برای رشد معنوی و تقویت ایمان است.

این استاد حوزه در ادامه گفت: حضرت ایوب(ع) در برابر مشکلات و بیماری‌های شدید، همه رنج‌ها و سختی‌ها را به خدا عرضه می‌کرد و می‌فرمود "اعوذ بالله من الشیطان الرجیم"، یعنی برای حفظ ایمان خود از شیطان کمک می‌طلبید. این نشان می‌دهد که مشکلات و بیماری‌ها، ابزار پاک‌سازی و رشد معنوی انسان هستند و نباید به عنوان نقمت و بدی به آن‌ها نگاه کرد.

وی تاکید کرد: همه موجودات عالم، از نظر هستی‌شناسی، خیر مطلق هستند و آنچه که به عنوان بدی شناخته می‌شود، غالباً ناشی از اعمال انسان و کوتاهی‌های اوست. برای مثال، موجوداتی مانند مار یا عقرب مطابق طبیعت خود عمل می‌کنند و رفتار آن‌ها ذاتی است، اما انسان در صورت خطاکاری و ظلم، می‌تواند سبب آسیب به دیگران شود. بنابراین بدی واقعی به اعمال انسان تعلق دارد، نه خلقت خداوند.

حجت الاسلام والمسلمین تقوایی با بیان اینکه صبر از معصیت، یکی از بالاترین درجات معنوی است، افزود: انسان می‌تواند با صبر و کنترل نفس، اعمال خود را در مسیر الهی قرار دهد و عشق حقیقی به خداوند و اهل بیت(ع) را تقویت کند. صبر باعث می‌شود انسان در برابر مشکلات و سختی‌ها مقاوم باشد و ایمان و عشق او به خداوند و اهل بیت(ع) پایدار بماند.

وی در ادامه به اهمیت ترکیب ظاهر و باطن در عبادت و عمل اشاره کرد و گفت: کسی که می‌خواهد تاثیرگذار و تحول‌آفرین باشد، باید هم اهل باطن باشد و هم اهل ظاهر. تنها افرادی که جامع این دو بعد هستند، می‌توانند نقطه عطفی در زندگی خود و جامعه ایجاد کنند. این ویژگی در بزرگان و اساتید واقعی مشاهده می‌شود و اقتدا به چنین افرادی مسیر انسان را در راه خدا هموار می‌کند.

استاد حوزه با یادآوری اهمیت انس با خداوند بیان کرد: انس با خدا و محبت الهی باعث می‌شود که سختی‌ها آسان شوند و انسان حتی از مشکلات و مصائب خود لذت معنوی ببرد. این انس و محبت، انسان را به مقام‌های عالی معنوی می‌رساند و نور الهی را در دل او مستقر می‌کند. هر چه عشق و انس انسان با خدا کامل‌تر باشد، تحمل سختی‌ها نیز آسان‌تر خواهد شد.

حجت الاسلام والمسلمین تقوایی با اشاره به آموزه‌های اهل بیت(ع) افزود: عشق حقیقی به اهل بیت(ع) و اجرای آموزه‌های آن‌ها، انسان را در مسیر رشد معنوی نگه می‌دارد. همانطور که شهدای راه حق، از جمله شهید فهمیده و شهید همت، با عشق و ایثار خود در راه خدا قدم برداشتند، امروز نیز افراد می‌توانند با انس با خدا و پیروی از اهل بیت(ع) مسیر معنوی خود را هموار کنند.

وی در پایان سخنان خود خاطرنشان کرد: هدف بزرگ و الهی سبب می‌شود که تمامی اعمال و تلاش‌های انسان ارزشمند و تاثیرگذار شود. کسی که خوف، رجا و عشق به خدا را همزمان داشته باشد، می‌تواند در مسیر تعالی معنوی موفق باشد. حفظ این اصول، زمینه‌ای برای رشد توحید، ایمان و ولایت در دل انسان است و باعث می‌شود که نور الهی در زندگی او مستقر و پایدار باقی بماند.

انتهای پیام/