به گزارش خبرگزاری حوزه، بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانش‌نامه انقلاب اسلامی به انتشار یادداشتی از حجت‌الاسلام والمسلمین سید حمید روحانی از روزهای پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته و آورده است:
امام حدود ۱۲:۳۰ به وقت فرانسه و ۳:۳۰ بعد از نیمه شب به وقت تهران به سمت فرودگاه حرکت کرد.
صدها خبرنگار در برابر اقامتگاه امام در نوفل‌لوشاتو اجتماع کرده و از آخرین لحظه‌های اقامت امام در آن محل و حرکتش به سمت فرودگاه عکس و فیلم تهیه می‌کردند.
ده‌ها دستگاه ماشین پلیس و سرویس امنیتی امام را تا فرودگاه اسکورت کردند. هزاران نفر از ایرانیان در فرودگاه اجتماع کرده بودند و در پشتیبانی از امام و بر ضد شاه و بختیار شعار می‌دادند.
امام پس از پرواز به طبقه دوم هواپیما رفتند و پس از تهجد به استراحت پرداختند. یکی از میهمانداران از آرامش امام در آن شرایط حساس و خطرناک شگفت‌زده شده بود، می‌گفت: من چندین بار از بالای سرشان رد شدم تا مطمئن شوم که به خواب رفته‌اند یا نه با کمال تعجب دیدم که با آرامش کامل در خواب به سر می‌برند.
آنگاه که هواپیما در ساعت ۹:۳۰ بامداد در فرودگاه مهرآباد بر زمین نشست، آقای حاج سید مرتضی پسندیده نخستین کسی بود که در استقبال امام وارد هواپیما شد.
او می‌خواست امام را هنگام پایین آمدن از هواپیما همراهی کند، لیکن امام نپذیرفت و از او درخواست کرد که پیش از ایشان از هواپیما بیرون بیاید، آقای مطهری نیز برای استقبال از امام وارد هواپیما شد، همزمان با بازگشت امام به ایران نیروهای نظامی شاه و سربازان گارد شاهنشاهی در تیراندازی‌های خود ده نفر را در تهران به شهادت رسانیدند در اطراف و اکناف کشور نیز شماری به دست دژخیمان شاه شهید شدند.
در سمنان نیز دو نوجوان به نام‌های محمود بلوری ۹ ساله و علی همتیان ۱۶ ساله از اهالی مهدی‌شهر به شهادت رسیدند. آنان به همراهی جمعی از اهالی مهدی‌شهر به یُمن بازگشت امام به خاک میهن با پنجاه دستگاه کامیون و سواری در حالی که چراغ‌های خود را روشن کرده و با بوق‌های ممتد شادی می‌کردند وارد سمنان شدند.
نیروی انتظامیِ سرسپرده به رژیم شاه در سمنان به این کاروان شرف و شعف یورش برد که به شهادت محمود بلوری، علی همتیان و مجروح شدن علی طالب منجر شد.
امام پس از سخنرانی تاریخی در بهشت زهرا (س) با هلیکوپتر از آن محل بیرون برده شد. این هلیکوپتر در بیمارستان یکصد تختخوابی فرود آمد و امام با وسیله‌ای به منزل خواهرش واقع در بلوار کشاورز رفت و تا پاسی از شب در آنجا به سر برد. (فصلنامه تخصصی پانزده خرداد، ش ۶، صص ٢٩٨-٢٩٧)
