به گزارش خبرگزاری حوزه، زیاد بن مروان در سخنان خود، نحوه مناجات امام کاظم علیه السلام در سجده را اینگونه بیان کرده است:

عن زیاد بن مروان: کانَ أبُو الحَسَنِ علیه السلام یقولُ فی سُجودِهِ:

أعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ حَرُّهَا لاَ یُطْفَأُ

و أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ جَدِیدُهَا لاَ یَبْلَی

و أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ عَطْشَانُهَا لاَ یَرْوَی

و أَعُوذُ بِکَ مِنْ نَارٍ مَسْلُوبُهَا لاَ یُکْسَی

امام کاظم علیه السلام در سجده‌اش می‌فرمود:

پناه می‌برم به تو از آتشی که گرمای آن نمی‌فسرد.

پناه می‌برم به تو از آتشی که تازه آن، کهنه نمی‌شود.

پناه می‌برم به تو از آتشی که تشنه آن، سیراب نمی‌شود.

و پناه می‌برم به تو از آتشی که برهنه آن، پوشانده نمی‌شود.

بحارالانوار، ج ۸۶، ص ۲۳۸

------------------------------------------

* توسل «ابوعلی خلال» به امام کاظم (علیه‌السلام)

خطیب بغدادی از «ابوعلی خلال»، عالم بزرگ حنابله نقل می‌کند که می‌گفت: هر مشکلی برایم پیش می‌آمد، کنار قبر امام کاظم می‌رفتم و به ایشان متوسل می‌شدم، و خداوند خواسته و مشکل مرا حل و آسان می‌کرد.

تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج ۱، ص ۴۴۲