خبرگزاری حوزه روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر می‌کند.

امام صادق علیه السلام:

مَن کانَ لَهُ دارٌ و احتاجَ مُؤمِنٌ إلی سُکناها فَمَنَعَهُ إیّاها قالَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ: مَلائکَتی ، عَبدی بَخِلَ علی عَبدی بِسُکنَی الدُّنیا ، و عِزَّتی لا یَسکُنُ جِنانی أبدا

هر که خانه ای داشته باشد و مؤمنی به سکونت در آن نیازمند باشد و او آن را از وی دریغ دارد، خداوند عزّ و جلّ فرماید: فرشتگان من! بنده ام از سکونت دادن بنده ام در دنیا بخل ورزید. به عزّتم سوگند که هرگز در بهشت من سکونت نکند.

بحارالأنوار: ۷۴/۳۸۹/۱