به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام ایمان شکیبایی به تبیین انتقام مظلوم از منظر نهج البلاغه پرداخت و گفت: اسرائیلی ها این حکمت را بشنوند که امیرالمؤمنین(ع) در حکمت ٢۴١ به ظالمان هشدار می‌دهد که در انتظار انتقام باشند،می‌فرماید: «روز انتقام مظلوم از ظالم،شدیدتر از روز ستم کردن ظالم بر مظلوم است»؛(یَوْمُ آلْمَظْلُومِ عَلَی الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظَّالِمِ عَلَی آلْمَظْلُومِ).شبیه این حکمت با تفاوتی در حکمت٣۴١آمده است آن‌جا که می‌فرماید:«یَوْمُ الْعَدْلِ عَلَی الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الْجَوْرِ عَلَی الْمَظْلُومِ؛روز اجرای عدالت بر ستمگر،سخت‌تر است از روز ظلم ستمگر بر مظلوم».

مدرّس نهج‌البلاغه افزود: جمعی از شارحان نهج‌البلاغه این سخن را اشاره به انتقام الهی در روز قیامت دانسته‌اند. در این صورت شدیدتر بودن روز انتقام مظلوم آشکار است؛زیرا مظلوم مثلاً یک بار به دست ظالم کشته یا مجروح می‌شود ولی کیفر ظالم در روز قیامت مکرر خواهد بود و به آسانی پایان نمی‌یابد.

وی افزود:در حالی که بعضی دیگر آن را اشاره به انتقام‌های الهی در دنیا و آخرت، هر دو دانسته‌اند،زیرا تجربه نشان می‌دهد که گروه زیادی از ظالمان،پیش از گرفتار شدن به مجازات الهی در آخرت،در همین دنیا کیفر شدیدی می‌بینند.

استاد حوزه و دانشگاه گفت:اگر اسرائیلی هاتاریخ را مطالعه کنند، مصداق‌های زیادی برای این مطلب خواهند یافت.در طول عمر خود نیز بسیاری از ظالمان را دیده‌ایم که به چه روز سیاهی نشستند و گرفتار چه عقوبت‌های دردناکی شدند؛افزون بر رسوایی‌های فراوان و اهانت‌های شدید که دامان آن‌ها را گرفت.

وی بیان کرد: در قرآن مجید نیز بارها به این حقیقت اشاره شده که بسیاری از ظالمان در همین دنیا نیز گرفتار کیفرهای شدیدی می‌شوند؛از جمله در آیه ١٠٢سوره «هود» می‌خوانیم:«(وَکَذَلِکَ أَخْذُ رَبِّکَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَی وَهِیَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِیمٌ شَدِیدٌ)؛ و این چنین است مجازات پروردگار تو، هنگامی که شهرها و آبادی‌های ظالم را مجازات می‌کند!(آری)مجازات او،دردناک و شدید است!».در آیه ۴۵سوره«حج» نیز آمده است:«(فَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَی عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُّعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَّشِیدٍ)؛چه بسیار شهرها و آبادی‌هایی که آن‌ها را نابود و هلاک کردیم در حالی که (مردمش)ستمگر بودند،به‌گونه‌ای که بر سقف‌های خود فروریخت!(نخست سقف‌ها ویران گشت؛و بعد دیوارها بر روی سقف‌ها!)و چه بسیار چاه پرآب که بی‌صاحب ماند؛و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع!».در روایات اسلامی و نیز در نهج‌البلاغه کراراً به این مطلب اشاره شده است.

استاد نهج‌البلاغه گفت:امیرمؤمنان علی(ع)در عهدنامه مشهور خود به مالک اشتر می‌فرماید:«وَ لَیْسَ شَیْءٌ أَدْعَی إِلَی تَغْیِیرِ نِعْمَةِ اللَّهِ وَتَعْجِیلِ نِقْمَتِهِ مِنْ إِقَامَةٍ عَلَی ظُلْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ دَعْوَةَ الْمُضْطَهَدِینَ وَهُوَ لِلظَّالِمِینَ بِالْمِرْصَادِ؛(بدان)هیچ چیز در تغییر نعمت‌های خداوند و تعجیل انتقام و کیفر او از اصرار بر ظلم و ستم سریع‌تر نیست؛زیرا خداوند دعای مظلومان را می‌شنود و در کمین ستم‌کاران است». شکیبایی گفت:این تذکر امام صادق(ع) را بشنوید؛در کتاب«کافی»از امام صادق(ع)آمده است که دو نفر درباره دعوایی که در میان آن‌ها بود خدمت حضرت رسیدند. هنگامی که امام(ع)سخن آن‌ها را شنید فرمود: «أَمَا إِنَّهُ مَا ظَفِرَ أَحَدٌ بِخَیْرٍ مِنْ ظَفَرٍ بِالظُّلْمِ؛ بدانید کسی که با ظلم پیروز شود هرگز به خیری دست نیافته است». سپس افزود: «أَمَا إِنَّ الْمَظْلُومَ یَأْخُذُ مِنْ دِینِ الظَّالِمِ أَکْثَرَ مِمَّا یَأْخُذُ الظَّالِمُ مِنْ مَالِ الْمَظْلُومِ؛ بدانید مظلوم از دین ظالم بیش از آنچه ظالم از مال مظلوم می‌گیرد خواهد گرفت».و در ذیل حدیث آمده است که آن دو بعد از شنیدن سخنان امام(ع)پیش از آن‌که از جای برخیزند با یکدیگر صلح کردند».

حجت الاسلام شکیبایی در پایان به سازمان ملل و مسئولین حقوق بشر و سران کشورهای مختلف خطاب کرد:امیرالمومنین(ع)در پرورش عدالت و حمایت از مظلوم و انزجار از ظالم،در اوجی قراردارد که بدون اغماض و گذشت،اعمال و کردار خود را نیز موردمحاسبه قرار می داد و ستمگران را مجازات می کرد و حقوق مظلومین را به آنان بازمی گرداند و با قاطعیت در خطبه ٣٧فریاد می زد:«الذلیل عندی عزیز حتی آخذالحق له والقوی عندی ضعیف حتی آخذالحق منه،رضینا عن الله قضاءه و سلمنا لله امره.» ناتوان ستمدیده در نظر من،عزیز است تاحقش را بگیرم و زورمند ستمگر نزد من،حقیر و ضعیف است تا حق دیگران را از اوبستانم.ما در برابر فرمان خدا راضی هستیم ودر مقابل امر او تسلیم می باشیم.

پژوهشگر حوزه و دانشگاه گفت: امام(ع)در این فراز از سخنانش که بعد ازجنگ نهروان ایراد گردیده،به بیان حالات روحی اش می پردازد و دفاع از مظلومین را به عنوان یکی از اهداف خود مطرح می کند وعملکرد خلفای پیشین را که به ستم وتبعیضهای ناروایی منجر گردیده و در زمان خلیفه سوم به اوج خود رسیده بود، موردنکوهش قرار داده و تاکید داشت: «من درمقابل رفتار دیگران که چه کردند، هیچ گونه مسؤولیتی ندارم و آنچه که من را به قبول خلافت واداشت،اجرای حق و عدالت و گرفتن حق ضعیفان از زورمندان بود.»به خاطر این رفتار عدالت خواهانه است که امام(ع)بعد ازپذیرفتن مقام خلافت،در صدد برمی آید تاحکام ظالم و ستمگر را از تصدی امورمسلمین معزول دارد و در این تصمیم خودقاطع و مصمم بود.لذا در مقابل ابن عباس و عده ای دیگر که با عزل معاویه از قدرت مخالف بودند و حضرت را به سازش توصیه می کردندو می گفتند: فعلا عزل معاویه به صلاح نیست، ایستاد و در جواب آن ها فرمود:
«من برای یک روز هم نمی توانم اشخاص فاسد و ناشایست را بر جماعت مسلمین حکمروا ببینم.»