به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام اکبر مظفری در کانال خود به انتشار مطالبی با عنوان «الو سلام حاج آقا» پرداخته که تقدیم نگاه شما خواهد شد.
- سلام بفرمایید.
+ حاج آقا تو منطقه ما مسجد نیست. مردم جایی برای جمع شدن و نماز خوندن ندارند. می‌خوام یه مسجد بسازم.
- خوب
+ یک مسجدِ بزرگ عالی که باقیات و صالحاتم باشد.
- خوب
+ اما پولی در بساط ندارم، باید از مردم جمع کنم. بعضی‌ها هم که به این راحتی خرج نمی‌کنند. باید صد تا دروغ به هم ببافم تا چیزی از آنها در بیاد. این دروغ‌ها که اشکالی ندارد؟
- چرا ندارد؟
+ چون من برای منفعت شخصی خودم که دروغ نمی‌گویم، می‌خوام برای مسلمانان مسجد بسازم. کار برای خداست.
- کاری که برای خداست، مقدس است و کار مقدس باید ابزار و لوازمش هم مقدس باشد. نمی‌شود برای رسیدن به یک هدف مقدس از ابزارهای نامقدس استفاده کرد. خدا این اجازه را نمی‌دهد.
+ چطور؟
- دین مجموعه‌ای از بایدها و نبایدهاست؛ راستگو بودن جزو بایدهای دین و دروغ گفتن جزو نبایدهای دین است. نبایدهای دین در واقع همان بی‌دینی است. نمی‌شود با بی‌دینی به دین کمک کرد.
به نفع دین دروغ گفتن، به نفع دین بی‌دینی کردن است. دین چنین اجازه‌ای نمی‌دِهد، اسلام بر اساس حق و حقیقت بنا شده و اگر با باطل آمیخته شود از بین می‌رود. وقتی انسان حق را ضمیمه باطل کرد، حق تحمل نکرده و راه خودش از باطل جدا می‌کند. دروغ گفتن امری نامقدس و باطل است و ساخت مسجد امری مقدس است، این دو هیچگاه با همدیگر جمع نمی‌شوند.
+ پس مسجد نساختن بهتر از با دروغ ساختن است؟
- بله همین طوره
+ ممنون حاج آقا
برداشتی از کتاب: سیری در سیره نبوی، (کیفیت استخدام وسیله)، تالیف: متفکر شهید استاد مرتضی مطهری (ره)
