شیخ احمد رضوان‌الله تعالی علیه بازرگان و عالم ایرانی‌الاصل قمی و به روایتی مازندرانی، نقش بسیار تأثیرگذاری در گسترش اسلام در آسیای جنوب شرقی به‌خصوص تایلند در قرن دهم هجری داشت و از این جهت بسیار شایسته تکریم است، اما استفاده از تعابیری هم‌چون «تشرف» و «زیارت» که در ادبیات معرفتی شیعه معمولاً برای اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام کاربرد دارد، در خصوص ادای احترام به این شخصیت مسلمان و سایر شخصیت‌های مؤثر دینی و سیاسی، گرچه غلط نیست، وجهی هم ندارد و زیبنده‌تر این است که در توصیفات و تعبیرات، فاصله‌گذاری و تمایز حریم قدسی آل‌الله صلوات‌الله‌علیهم اجمعین با شاگردان و پیروان این مکتب رعایت شود. والله اعلم بالامور!