فیلم داستانی «دیلمای» اثری متفاوت از سینمای کوتاه ایران است که با نگاهی عمیق و منتقدانه به یک معضل اجتماعی میپردازد؛ اما آنچه این اثر را متمایز میکند، زاویه دید معنوی و انسانی آن است. شیوا مرداننیا در مقام نویسنده و کارگردان، از دل یک تراژدی واقعی، روایتی ساخته که همزمان آگاهیبخش، تکاندهنده و الهامبخش است. در این گفتوگو خبرگزاری حوزه با مرداننیا، وی از دغدغههای اخلاقی خود در ساخت فیلم میگوید و تأکید میکند که حتی در شرایط بحرانی نیز راهی برای بازگشت، بیداری و نجات وجود دارد.
فیلم «دیلمای» بر اساس یک ماجرای واقعی ساخته شده. این روایت چگونه به یک اثر داستانی با بار معنایی تبدیل شد؟
واقعیت تلخ یک حادثه برای دختری در یک منطقه روستایی، جرقه اولیه بود. اما آنچه باعث شد این ماجرا از سطح گزارش یا مستند عبور کند، دغدغهای درونی بود: بازنمایی رنج با هدف آگاهی، نه صرفاً تأثر. من تلاش کردم این قصه را نه در قالب یک آسیب صرف، بلکه با نگاهی اخلاقی و انسانی روایت کنم؛ نگاهی که با ریشههای معنوی و باور به رستگاری عجین شده باشد.
در دل چنین تلخی، شما تصویری از امید هم ارائه دادهاید. این دوگانه چطور شکل گرفت؟
تلخی اگر بیامید باشد، تنها مخاطب را فرسوده میکند. اما اگر حتی روزنهای از امید در آن باشد، میتواند جان ببخشد. در «دیلمای» گرچه واقعیتی سیاه روایت میشود، اما دختر داستان، در دل سکوت و درد، نشانهای از بیداری را تجربه میکند. شاید این بیداری از دل یک نگاه، یک یادآوری باشد.
چرا پایان داستان را باز گذاشتید؟
پایان باز، عمدی بود. چون در زندگی هم پایانها قطعی نیستند. ممکن است امروز در ظلمت باشیم، اما فردا نوری بتابد. این پایان، تأکید بر مسئولیت مخاطب است: تو چه میکنی؟ میایستی یا میروی؟ توکل میکنی یا تسلیم میشوی؟ این انتخابهاست که سرنوشت را رقم میزند. و چه زیباست که این آزادیِ انتخاب، از سنت الهی سرچشمه میگیرد.
آیا میتوان گفت فیلم شما یک اثر دینی است، یا آن را بیشتر اجتماعی میدانید؟
اگر دین را محدود به مناسک بدانیم، شاید نتوان آن را دینی نامید. اما اگر دین را در معنای واقعیاش، یعنی نجات انسان، تزکیه روح و آگاهی قلبی ببینیم، بله، این فیلم دینی است. دختری که در تاریکی اسیر شده، اما هنوز میتواند در خلوت خود، ندایی را بشنود و مسیرش را تغییر دهد؛ این همان امیدی است که دین به انسان هدیه میدهد.
سینمای اجتماعی ایران ظرفیت گفتوگو با مخاطب درباره مسائل اخلاقی و دینی را دارد؟
قطعاً دارد، ولی نیاز به صداقت و شجاعت بیشتری هست. ما نباید از بیان درد بترسیم، اما نباید آن را بدون درمان رها کنیم. مخاطب امروز، بیش از شعار، دنبال حقیقت است. اگر فیلمی با صداقت و شناخت واقعی از باورهای دینی ساخته شود، حتماً اثرگذار خواهد بود. در «دیلمای» تلاش من همین بود: درد را نشان بدهم، اما راه درمان را هم بگذارم.
شیوا مرداننیا نویسنده و کارگردان پس از تجربه ساخت فیلمهای کوتاه «با من فریاد بزن»، «سرنوشت» و «رودمیرود»، «دیلمای» را جلوی دوربین برده است.
«دیلمای» به نویسندگی ابوذر نوروزپور و کارگردانی و تهیهکنندگی شیوا مرداننیا هماینک در مرحله تدوین قرار دارد. در دیلمای، امیر معراج، لاوین گیلانی، کیمیا قریشی و یوسف راد ایفای نقش میکنند.
دیگر عوامل این فیلم نیمه بلند عبارتند از مجری طرح: یاسر بالاجاده، مدیر برنامهریزی: رها دادجو،، مدیر تولید: بهنام خدایاری، طراح صحنه و لباس: ابوذر نوروزپور، صدابردار: مصطفی پورقاسم، منشی صحنه: مریم افشار، مسول تجهیزات و فنی: فرهاد فتوت، مدیر تدارکات: فرهاد چهرهآزاد و دستیار تدارکات: احمدرضا علیزاده.
انتهای پیام
نظر شما