برای صحبت کردن درباره دیگران باید به چند نکته توجه شود.
1-تعریف کردن از دیگران و ستایش از آنان، هم جایز است و هم نیازى به اجازه گرفتن از آنان و کسب رضایت ندارد.
2-دادن لقب‌ها و عنوان‌هاى زشت به دیگران حرام است و هم‌چنین است پسوندهاى نامطلوب؛ زیرا قرآن مى‌فرماید: «ولا تنابزوا بالالقاب»؛ چه در حضور آنان باشد یا پشت‌سرشان؛ زیرا موجب فتنه و اذیت است.
3. غیبت کردن، حرام است، مخصوصاً عیوبى که مخفى است و دیگران اطلاع ندارند، مثل این‌که بگوییم: فلانى در بدنش فلان نقص است یا اختلاف خانوادگى دارد و امثال این‌ها
* موارد جواز غیبت کدام است؟
جواب: مراجع تقلید در برخى موارد غیبت‌کردن را جایز شمرده‌اند. مثلاً: مقام مشورت یا آشکار کردن فسق شهود و امثال این موارد.
* بدگویى از طایفه و نژاد و ملیت‌ها چه حکمى دارد؟
جواب: اگر موجب فتنه شود به‌طور قطع جایز نیست و اگر موجب فتنه نشود احتیاط در ترک آن است؛ زیرا بعید نیست ادعا شود، وقتى بدگویى از یک فرد حرام است بدگویى از یک طایفه به طریق اولى حرام است. شایسته است این فرهنگ برچیده شود.
گفتنی است این مسائل برگرفته از نظر مشترک فقها و مراجع عظام تقلید شیعه تنظیم شده است.
تهیه و تنظیم: حجت‌‌الاسلام سید جعفر ربانى
