خبرگزاری «حوزه»، همین امروز و فرداست که بر پهنای آسمان، هلالی از جنس عظمت و ایستادگی نمایان گردد و چشمانی منتظر باران اشک، آن را نظاره گر شوند و همین امروز و فرداست که تشنگان و مصلحان جامعه بشری، نشان الگو و اسوه خود را در آسمان جلال الهی مشاهده نمایند.
آری! هلال ماه حسین علیه السلام از نو هویدا می شود و واژه های زمینی اصلاح، انقلاب، شجاعت و صبر را معنایی آسمانی می بخشد.
نیم نگاهی از ابتدای خلقت بشریت تاکنون- که میلیاردها میلیارد انسان اصلاحگر و دغدغه دار پالایش جوامع انسانی آمده اند و رفته اند- ما را متوجّه آن خواهد کرد که هر کدام از این انقلابات اصلاحی بر پایه عقول مشوب به مشتهیات نفسانی بشری شکل گرفته، محکوم به فنا شده است و تنها مصلحانی توانسته اند قلوب مردم را به تملّک خویش درآورند که اساس و شالوده اصلاحات آنها، وحی الهی بوده است.
پیامبران خداوند و اولیای معصومین- که درود الهی بر آنان باد- از این جنس اصلاحگران بودند که نه بر عقل خود تکیه زده و نه از هوای نفس و برای خوش آمد دیگران، کلامی برآوردند، بلکه طابق النعل بالنعل بر مسیر دستورات آسمانی خداوند سیر نموده و مدال پر افتخار «بزرگ مصلحان جامعه بشریت» را نصیب خود نمودند.
سیری محققانه و متتبعانه در نهضت های اصلاحگر این بزرگ قهرمانان بشریت، عناصری را به آدمی می شناساند که به حقّ می تواند اسوه اصلاحگران اجتماعات انسانی قرار بگیرد.
به اقرار بزرگترین مورّخان ومحقّقان تاریخی، قوی ترین عنصر و عظیم ترین اسباب پیدایش تحوّلات اصلاحی موفق در جامعه بشری، امر به معروف و نهی از منکر است.
از میان نهضت های بین المللی و جهانی این پهلوانان اصلاحگر، نهضت انسان ساز حسینی علیه السلام را می توان به عنوان بزرگترین این انقلاب‌ها قلمداد کرد و دید که چگونه حسین علیه السلام، نهضتش را بر پایه عنصر حیات بخش امر به معروف و نهی از منکر بنیان‌گذاری کرد.
آنجا که در آخرین واژه های گهربار خود فرمود: «اِنَّما خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْصْلاحِ في اُمَّةِ جَدّي مُحَمَّد صلّيالله عليه و آله اُريدُ اَنْ آمَرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ اَنْهي عَنِ الْمُنْكَرِ ...»
آری! حسین علیه السّلام خود را اصلاحگر امّت اسلام معرّفی کرده و این اصلاح را بر پایه اکسیر عظیم امر به معروف و نهی از منکر بنا نهاد.
هر مجتمع بشری که بخواهد جامعه ای اصلاح شده بر پایه دستورات الهی داشته باشد، باید در اولین گام، درصدد تقویت این اکسیر در جامعه بر آید.
اگر فرهنگ عمومی جامعه ای، «امر به معروف و نهی از منکر» باشد آن هم نه به تفسیر عاقلانه پندار بعض مصلح نماها، بلکه به تفسیر وحیانی حسین علیه السلام که در زمان غیبت مفسّران واقعی، بر قلم و لسان جانشینان بر حقّ آنها یعنی فقهای عظام جاری می شود، آن جامعه از همه ابعاد؛ چه در فرهنگ و سیاست و چه در اقتصاد و معیشت، جامعه ای نمونه خواهد بود.
امر به واجبات و خوبی ها و نهی از گناهان و زشتی ها باید نهادینه شود و هر کس به هر عنوانی که می خواهد، اصلاحگر مجتمعات بشری قرار بگیرد و خود را در این منصب مهم قرار دهد، جز با تمسّک به این اکسیر بزرگ، نمی تواند گامی بردارد.
این عنصر معجزه وار است که برخی نهضت ها را در طول زمان و تاریخ حیات انسان ماندگار کرده است و بشریت را به صراط سعادت و خوشبختی رهنما شده است.
اگر جامعه ای مدیریت و عزم جهادی در فرهنگ و اقتصاد را می خواهد؛ اگر جامعه ای قصد پیمودن مسیر با ارزش اقتصاد مقاومتی را دارد و اگر جامعه ای می خواهد بر سبک زندگی اسلامی سیر نماید، باید و باید این اکسیر را به کار بندد و بداند جز با این اکسیر، راه به جایی نخواهد برد.
محسن اكبري شاهرودي
