به گزارش خبرگزاری«حوزه»، آیت الله مصباح یزدی سه شنبه شب در ادامه درس اخلاق خود در ماه مبارک رمضان در دفتر مقام معظم رهبری درقم با اشاره به فرازهایی از دعای امام سجاد(ع) صحیفه سجادیه اظهارداشت: امام سجاد(ع) در این دعا بیان می کند که خداوند مجرای قدرت انسان را بر «گذشت» قرار داده است با گذشت؛ کسی است که اگر انسان در مقام عصیان در می آید و تمرد می کند با حلم و بردباری با او رفتار می کند.
ایشان افزود: امام(ع) در فراز دیگر بیان می کنند که انسان با کارهای زشت و گناهی که مرتکب می شود در واقع به خود ظلم می کند، ولی خداوند به آنها باز هم مهلت می دهد و با این مدارایی که با آنها می کند و مواخذه ای که به تاخیر می اندازد، به او مهلت می دهد که بازگشت کند. حضرت بیان می کند که خداوند به جای عجله در تنبیه صبر پیشه می کند تا شاید او توبه کند.
عضو خبرگان رهبری ادامه داد: حضرت می فرمایند که درست است کسانی راه بد را انتخاب می کنند و به هلاکت می رسند، ولی خداوند طوری رفتار می کند که او راه برگشت پیدا کند؛ این مسیر ادامه دارد تا جایی که بنده هیچ عذری را برای خود باقی نمی گذارد با خدا به لجاجت می پردازد تا جایی که دیگر مشخص است هیچ راهی برای او مهم نیست.
ایشان گفت: به قول امام سجاد(ع) خداوند به قدری بر بندگان فرصت و راه توبه و مسیر و نشانه و راهنما نشان می دهد که او برگردد و وقتی بارها و بارها حجت را برا او تمام کرد و برگشتی در کار نبود نوبت عقاب می رسد، زیرا بخشش بیش ازاین باعث بد آموزی برای دیگران می شود و خلاف حکمت خداست.
این استاد اخلاق بیان کرد: این مطالب بیانات مختلفی در این باره است که خداوند نسبت به گناهکاران روا می دارد تا آنها برگردند و مجبور به عذاب آنها نشوند؛ اینها نمونه هایی از رحمت بی پایان خداوند متعال نسبت به انسان ها است؛ خداوند به هر طریق ممکن سعی در اصلاح مردم و بازگشت آنها دارد و اسباب این امر را نیز فراهم می کند.
آیت الله مصباح یزدی بیان کرد: سوالاتی در خصوص دنیا و ثمره حضور انسان در این دنیا مطرح است و اینکه چرا انسان باید دراین دنیا همیشه با سختی توام باشد؛ سوال این است که چه می شد خداوند در این عالم هیچ عذاب و سختی و رنجی نمی آفرید، اگر خداوند این همه رحمت بی نهایتی دارد می توانست طوری این عالم را بیافریند که همه خوش باشند.
ایشان گفت: سوال این گونه مطرح می شود که خداوند می توانست این عالم را مثل بهشت بسازد که همه در راحتی و خوشی باشند؛ چه طور است که رحمت واسعه الهی اقتضا نمی کند که همه مردم راحت باشند حتی مردم در این دنیا به سختی های عجیبی مبتلا می شوند؛ برخی از این سختی هایی که در حوادث طبیعی بوجود می آید و مسایلی که به کمک خود مردم پیدا می شود؛ مثل ظلم ها وی بدنی، روحی و روانی.
این استاد اخلاق خاطرنشان کرد: البته خود قرآن هم بیان می کند که ما انسان را در رنج آفریدیم و زندگی در این عالم بدون رنج نمی شود.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: تدبیر الهی طوری است که هر وسیله خوشی و راحتی برای انسان فراهم می شود یک وسیله جدیدی برای غصه و غم ایجاد می شود؛ به عنوان مثال درست است که اتومبیل سفر یک ماهه را به دوسه روز مبدل می کند، ولی همین ماشین سالیانه هزاران نفر را به شکل ناگهانی به کام مرگ و صدمات روحی و جسمانی می کشاند.
عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: یک هواپیما با یک اشکال کوچک انسانی یا فنی سیصد نفر را از بین می برد؛ یعنی اگر هوایپما نبود این مصیبت ها هم نبود و با این نعمت ها در کنارش یک وسایلی برای غم و غصه فراهم می شود هر چقدر بر نعمت ها افزوده می شود درکنارش وسایل ناخوشی نیز فراهم می شود.
ایشان گفت: در حقیقت باید گفت که یک نوع تعادلی در خوشی ها و ناخوشی ها وجود دارد و اضافه شدن یک نعمت در کنارش با وسیله ای همراه است که « خوشی را به نوعی دلسردی و غم مبدل می کند تا یک تعادلی بین غم و شادی در زندگی وجود داشته باشد.
این استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: در خصوص راز اینکه این سختی ها برای انسان و جود دارد؛ باید گفت که در یک بخش آن، حکمت عمومی خداوند قرار دارد که باعث می شود یک طرح کلی و عمومی برای انسان ترسیم شود که بر این مبنا زندگی او با مسایل غم آمیز توام شود؛ طرحی وجود دارد که بر این مبنا باید مسایلی طبیعی و عارضی برای انسان بوجود آید.
ایشان گفت: چند نوع سختی در این عالم وجود دارد ولی آنچه عمومیت دارد و برای همه بوده و خواهد بود نیز کارکردهایی دارد که از آن جمله می توان به آزمایش انسان ها اشاره کرد؛ افراد در مقابل خوشی و ناخوشی میزان معرفت و خداپرستی و همت بلندشان را نشان می دهند؛ اگر همیشه زندگی انسان توام با خوشی بود عیار انسان بدست نمی آمد.
رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) بیان کرد: یکی از رموز خاص این سختی ها سنجش مسئولیت پذیری انسان و ملل در مقابل یکدیگر است؛ در سختی ها است که مشخص می شود که انسان تا چه حد برای دیگران حاضر به فداکاری و انجام وظایف است؛ در حقیقت انسان با این انتخاب هاست که خود را تکامل می بخشد و عیار خود را می افزاید.
