سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» متن حدیث را از کتاب "روايات تربيتى" منتشر می کند.

عن ابان بن تغلب قال قال ابو عبد اللَّه عليه السّلام: أ ترى اللَّه اعطى من اعطى من كرامته عليه و منع من منع من هوان به عليه لا و لكن المال مال اللَّه يضعه عند الرّجل ودايع و جوّز لهم ان يأكلوا قصدا و يلبسوا قصدا و ينكحوا قصدا و يركبوا قصدا و يعودوا بما سوى ذلك على فقراء المؤمنين و يلمّوا به شعثهم فمن فعل ذلك كان ما يأكل حلالا و يشرب حلالا و يركب و ينكح حلالا و من عدا ذلك كان عليه حراما. ثمّ قال: لا تسرفوا انّ اللَّه لا يحبّ المسرفين.

امام صادق عليه السّلام به ابان بن تغلب فرمود: به نظرتو این که خداوند به كسى عطاى بسيار فرموده از اين جهت است كه او نزد پروردگار، عزيز و ارزنده است. و كسى را كه از عطاياى خود محروم نموده از اين جهت است كه وى نزد خداوند ذليل و خوار است. هرگز چنين نيست. حقيقت اينست كه مال، مال خداوند است و آن را به امانت نزد شخص متمكّن سپرده است و به امانت داران اجازه داده است كه از مال خداوند در راه تأمين غذا و لباس و انتخاب همسر و تهيّه مركب خود بقدر معتدل و در خور شأن خويش استفاده‏ كنند و ما زاد امانت خدا را به مسلمانان مستمند و از كار افتاده برگردانند و بدين وسيله پراكندگى آنان را جمع كنند. اگر كسى در مال خداوند اين چنين مشروع و معتدل تصرف نمايد آنچه را كه بهره‏بردارى كرده بر وى حلال است. و اگر جز اين عمل كند و بيش از اندازه در آن تصرف نمايد ناروا و حرام است. سپس فرمود: اسراف نكنيد كه خداوند دوستدار مسرفين نيست.

روايات تربيتى، ج‏1، ص: 208//سفینه البحارص365