آیه:
خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:
يَأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا أَنفِقُوا مِن طَيِّبَتِ مَا كَسَبْتُمْ بقره/267
ای کسانی که ایمان آوردهاید از قسمت‌های پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت) به دست آوردهاید، انفاق کنید!
آینه:
حکایت؛ مرحوم علامه سید محسن امین نقل کرده است: وقتی در نجف اشرف پولم تمام شد و از جهت معاش بشدت در مضیقه افتادم، یکی از رفقا به من گفت: مردی است بنام حاج احمد ایرانی که روبه روی درب قبله صحن شریف، دکان نانوائی دارد و به طلبه‌ها نسیه نان می‌دهد، من رفتم درب دکان او و نان گرفتم و او مطالبه پول کرد، گفتم: نسیه حساب کن، او چون این را شنید، از گوشه مغازه چوب خطی آورد به من داد و گفت: هر وقت نان خواستی این چوب خط را همراه خود بیاور. او به هر طلبه‌ای یک عدد از این چوب‌ها داده بود و هر چه نان به او می‌داد، یک خطی به آن چوب می‌کشید، اتفاقاً یک روز چوب خط از جیبم که سوراخ شده بود، افتاد و گم شد. من فکر می‌کردم چگونه نزد حاج احمد بروم، با هزار فکر و خیال و ترس و نگرانی از اینکه اگر گم‌شدن چوب خط را به او بگویم ناراحت شده و دیگر به من نان نخواهد داد، با من دعوا و ناراحتی خواهد کرد. بالاخره نزد او رفتم چون چوب خط را خواست، گفتم: گمشده است. آن مرد خدا دوست و خیر بدون کوچک‌ترین ناراحتی از من پرسید: به نظرت چند خط روی آن کشیده شده بود؟ گفتم: نمی‌دانم، گفت: تقریباً چقدر حدس می‌زنی؟ من تعدادی را حدس زدم، او چوب دیگری را به آن تعداد خط زده و به من داد و گفت: دقت کن اینبار گم نکنی، خداوند این مرد مؤمن و مهربان و خوش اخلاق را مأمور کرده برای رفاه حال طلبه‌ها.1
مشو خـود بین که نیـکی بـا فقیران نخستین فرض بوده است اغنیاء را2
- با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل
- پروین اعتصامی
