به گزارش خبرگزاری «حوزه»،  مدتی است بحث های جنجالی درباره فساد و موارد غیر اخلاقی در محیط سینمایی کشورمان در رسانه ها و فضای مجازی و از زبان تعدادی از بازیگران و شخصیت های سینمایی مورد بحث  وگفتگو قرار گرفته و با اظهار نظرهای مختلفی در این رابطه، بیان شده، گرچه اظهار نظرهای ضد و نقیضی در این باره بیان شده و موافقان و مخالفانی نیز در این باره دارد و در هر حالی هیچ کس سینما را مقصر نمی پندارد، بلکه کسانی که در این عرصه فعالیت و کار می کنند را مسئول این وضع می دانند، گرچه لازم به ذکر است که تعداد چنین افرادی در محیط سینمای کشورمان بسیار اندک است که در محیط سینما به رفتارهای اخلاقی پایبند نیستند و سینما را محیطی برای انجام کارها و رفتارهای غیر مسولانه خود قرار می دهند .

این در حالی است که سینمای کشورمان باتمام این حرف ها دارای افراد بسیار متعهد و با اخلاقی است که پیشرفت فعلی را مدیون فعالیت های خوب و رعایت مسائل اخلاقی است  و در سینمای کشورمان در بسیاری از موارد در تولیدات قدم های بسیار بلند و خوبی را برداشته و پیشرفت نسبتا خوبی را داشته، در حالی که  تولیدات سینمای ایران پیش از انقلاب شکوهمند اسلامی به غیر از چند فیلم از معدود فیلمسازان شناخته‌شده، سینمای درخشانی نبود و موضوعاتی که دستمایه فیلم ها قرار می گرفت، اغلب موضوعات سخیف و بی ارزشی بود که باعث این شده بود که همه مسایل مربوط سینما زیر سوال برود. به همین دلیل این ذهنیت پس از انقلاب وجود داشت که با شکل‌گیری حکومت اسلامی سینما دیگر جایگاهی در ایران اسلامی نخواهد داشت و سینماها بسته خواهند شد.

امام در آن سخرانی تاریخی خود در بهشت زهرا فرمودند: سینماى ما مرکز فحشاست. ما با سینما مخالف نیستیم، ما با مرکز فحشا مخالفیم. ما با رادیو مخالف نیستیم، ما با فحشا مخالفیم. ما با تلویزیون مخالف نیستیم، ما با آن چیزى که در خدمت اجانب براى عقب نگه‌داشتن جوانان ما و از دست دادن نیروى انسانى ماست، با آن مخالف هستیم. ما کى مخالفت کردیم با تجدد؟ با مراتب تجدد؟ مظاهر تجدد وقتى که از اروپا پایش را در شرق گذاشت ـ خصوصاً در ایران ـ مرکز [عظیمى‏] که باید از آن استفاده تمدن بکنند ما را به توحش کشانده است. سینما یکى از مظاهر تمدن است که باید در خدمت این مردم، در خدمت تربیت این مردم باشد و شما مى‏ دانید که جوان‌هاى ما را این ها به تباهى کشیده‏ اند و همین طور سایر این مراکز ما با این ها در این جهات مخالف هستیم.

یکی از فیلمهای خوب و قابل احترام قبل از انقلاب فیلمی است به نام "گاو" این فیلم از نظر سیاسی نیز برای سینمای ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این فیلم از جمله فیلم هایی است که لقب «موج نو»ی سینمای ایران را با خود به یدک می کشد. «گاو» هم از نظر تجاری و هم از نظر هنری فیلم موفقی بود و فصل جدیدی در سینمای ایران گشود.

خلاصه ای از فیلم گاو :

در غیاب "مش حسن" گاو او به علت نامعلومی می میرد، با موافقت همسر "مش حسن "لاشه گاو را کنار استخر روستا چال می کنند. کدخدا و "مش اسلام" به اهالی توصیه می کنند مرگ گاو را از "مش حسن" پنهان و وانمود کنند که گاو گریخته است. پس از بازگشت "مش حسن" به روستا او باور نمی کند که گاوش گریخته باشد. بر اثر فقدان گاو، حال روحی "مش حسن" دگرگون می شود و او خود را گاو می پندارد و ...

 این خلاصه داستان فیلم «گاو» است. فیلمی که در سال 1348 ساخته شد و در جشنواره‌های کن، برلین، مسکو،لندن، لس‌آنجلس به نمایش درآمد، این فیلم  برنده بهترین کارگردانی در جشنواره فیلم «ونیز1971 » شد و در رأی‌گیری منتقدان سینمای ایران در سال‌های 1351 و 1367 و 1378 به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران برگزیده شد. فیلم «گاو» پس از انقلاب برای اولین بار در سال 82 به شکل محدود در سینما سپیده اکران شد.

از نکات قابل توجه و بسیار جالب در سینمای کشورمان اظهار نظر امام خمینی(ره) در این باره است، امام اردیبهشت سال 59 در مورد فیلم «گاو» داریوش مهرجویی چنین فرمودند: ما بحمداللّه‏ گویندگان و نویسندگان خوب داریم. ما همه چیز داریم. من غالباً فیلم‌هایی که خود ایرانی‌ها درست می‏‌کنند به نظرم بهتر از دیگران است. مثلاً فیلم «گاو» آموزنده بود. اما حالا این فیلم‌ها باید حتماً از آمریکا یا از اروپا بیاید با یک بی بند و باری تا روشنفکران غرب‌زده شاد شوند. فیلم‌هایی که از خارج به ایران می‏‌آید اکثراً استعماری است. لذا فیلم‌های خارجی استعماری را حذف کنید مگر صددرصد صحیح باشد.

صحیفه امام- ج ‏12- ص: 291 و 292