به گزارش خبرگزاری «حوزه»، بی گمان آنچه قمر منیر بنی هاشم را برای همیشه در تاریخ جاودانه ساخت و نام عباس بن علی(ع) را به عنوان اُسوه ی همه حق طلبان و جوانمردان عالَم مطرح نمود، همانا ولایت مداری و نیز رضایت به رضای الهی از سوی ایشان بود ، آن چنان که امام جعفر صادق(ع) لقب زیبا و پرمعنای " عبد صالح خدا" را درباره عموی باوفایشان بکار بُرده و در زیارتنامه شان می گویند:
«... المطیع لله و لرسوله و لامیرالمؤمنین والحسن والحسین صلى الله علیهم؛ [سلام بر تو اى بنده صالح و] مطیع خدا و رسولش و پیرو امیرمؤمنان و حسن و حسین كه درود خدا بر آنان باد.»
البته داستان رشادت ها و حماسه های سقا و علمدار بزرگ دشت کربلا را همه می دانیم چه آن که حقیقتاً از اوان کودکی با شنیدن و اُنس گرفتن به آن ها قد کشیده و در این دستگاه عظیم بالیده ایم ، با این وجود حقیقتاً نیک می دانیم که تأسی به مقام و سیره آن بزرگواران به خصوص ابوالفضل العباس(ع) تنها راه سعادت و نجات ما از غرقاب های این زندگانیِ فانی و پرهیاهوست.
به راستی کیست که انکار کند الگوگیری عملی از غیرتمندی دینیِ زاده ی شیر خدا و دست پرورده حضرت ام البنین(س) جزو اصلی ترین درس هایی است که باید از زندگانی نورانی ایشان بیاموزیم و آن را چراغ پرفروز خویشتن قرار دهیم؟!
فی المثل در اینجا باید گفت که رجزخوانی دلاورانه و مملو از بصیرت عمیق حضرت عباس(ع) در میانه ی معرکه علقمه شنیدنی و تکان دهنده است، آن جا که بر حرام لقمه گانِ پیمان شکنِ کوفی ، شجاعانه بانگ برآورد: «به خدا اگر دست راستم را قطع كردید به راستى [همچنان] از دینم حمایت مىكنم و از امامى كه یقین راستین دارد [دفاع مىكنم؛ آن امامى كه] پسر دختر پیامبر پاك و امین مىباشد.»
گذشته از ادب و وفای ابوالفضل(ع) که نه فقط شیعیان و مسلمانان که حتی مسیحیان و یهودیان را شیفته و مسحور خود ساخته ، از امتیازات ویژه ایشان، بصیرت نافذ و ژرف اندیشى خاصى بود كه تمام خطوط جامعه و رگههاى كفر و نفاق را به خوبى مىشناخت و بر این پایه و اساس با ولایت‌مداران حقیقی، دوستی و محبتی عجیب پیدا می کرد.
کلام ششمین امام ما در این خصوص در عین موجز بودن، کامل ترین است؛ «كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ نافِذَ البَصيرَةِ صُلبَ الإيمانِ جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّهِ و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدَا؛ عموى ما، عبّاس، داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود ؛ همراه با امام حسين عليه السلام جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد.»
ایامی چون اعیاد شعبانیه و ولادت انوار مقدس کربلا به ویژه قمر بنی هاشم(ع) بهترین بهانه است که ضمن برپایی جشن و شادباش بدین خاطر که از باب تولی و تبری ، ضرورتی انکارناپذیر دارد، از چنین اُسوه هایی در حد توان و درک خود ، توشه معرفت برگیریم.
بی شک ولایت مدارى و بصیرت ژرف در تحلیل رویدادها، از نیازهاى بسیار جدی هر روزگاری به خصوص زمانه ی حساس ما براى همه طبقات و گروه هاست ، چه آن كه بی گمان عمیق اندیشى و رویکرد بصیرت آمیز موجب می گردد خطوط فكرى و سیاسى را به خوبى شناخته و در موضع گیری‌ها دقیقاً بر خط صحیح و مستقیم امامت و ولایت عمل کنیم.
یادمان نرود که در مسیر پرفراز و نشیبِ عمر کوتاه، همه ما در معرض امتحان و آزمایش هستیم و برای ابوالفضلی شدن و کسب لیاقت درک مقام و معرفت حسینی، می بایست با سلاح صبر و بصیرت به جدالی پیچیده با دشمنان خدا برآییم و در این میان مراقب باشیم که مقهور دسایسِ شیاطین جنی و انسی در بحبوحه ی فتنه ها نشویم.
ان شاءالله.
