به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد حضرت امیر(ع) تهران، اظهارداشت: از زمانی که انسان آفریده شده تاکنون که تاریخ زمانی­ آن را کسی نمی ­داند، آنچه مهم هست این است که انسان به یک سلسله حقایق آگاه و بینا شود و براساس آن، آگاهی و بینایی زندگی را شکل دهد. چون همه وجود انسان، حرکات، اعمال، افکار و عقایدش می باشد. من هر فکری که نسبت به خودم یا نسبت به جای خودم که این دنیاست، داشته باشم بر اساس همان فکر، زندگی را شکل می­دهم. این یک حقیقت ثابت شده­ای است.

وی، یکی از اهداف بسیار مهم انبیاء را تصحیح اندیشه انسان دانست و افزود: در آیات قرآن، انبیاء الهی وقتی در برابر مردم در مضیقه روحی قرار می­ گرفتند، می­ گفتند: «و أَنتُمْ تَجْهَلُونَ»، شما بی­ خردانه و جاهلانه زندگی می­ کنید. ما می­ خواهیم این اندیشه جاهلانه را به اندیشه ملکوتی، الهی و عرشی برگردانیم که خودتان و جهانی که در آن زندگی می­ کنید را درست ببینید. آیاتی در این زمینه وجود دارد که بسیار زیباست «وَ ما خَلَقْنَا اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاّ بِالْحَقِّ»؛ من کل آسمان­ها و زمین و هر چه موجود بین این دو است را جز درست، صحیح، هدفدار و مثبت خلق نکردم.

این مفسر قرآن و نهج البلاغه ادامه داد: انبیاء می­ خواستند، اندیشه را تصحیح کنند تا مردم همه آفرینش را حق ببینند و حق­ گرا شوند. در این صورت هیچ باطلی در جهان وجود ندارد و می­ توانند به خودشان بقبولانند که باطل­ گرا باشند.

حجت الاسلام والمسلمین انصاریان با بیان اینکه انبیاء فرستاده شدند تا اندیشه باطل گرایی انسان را به حق گرایی جهت دهند، تصریح کرد: علم، دانش و دلیلی داریم که این حرف ها را رد کند و بگوید، به این دلیل آسمان­ها و زمین مبنای خلقتشان بر باطل است، نداریم. لذا وقتی دلیلی وجود ندارد تا ثابت کنند، پس همه چیز حق است.

وی ادامه داد: در این گیر و دار و غوغای زندگی، عده­ ای تصحیح اندیشه خود را به وسیله نبوت، امامت و رهبری الهی قبول کردند، دیدند انبیاء، قرآن و ائمه(ع) درست می­ گویند. اندیشه آنان که پاک شد، براساس آن اندیشه پاک، وارد عمل، حرکت، رفتار، کسب، ازدواج و اخلاق می­ شوند، در این صورت خداوند متعال برای آنان یک شناسنامه صادر می­ کند، اسم او را در آن شناسنامه خلقت می ­نویسد؛ "مؤمن" و سپس در کتاب های آسمانی و زبان انبیاء و قرآن و ائمه طاهرین(ع)، تجلیل شایسته ای از مؤمن می­ کند.  

این مفسر نهج البلاغه در پاسخ به اینکه منظور خداوند کدام مؤمن و با چه ظرفیتی است؟ گفت: مؤمن سلمان، ابوذر، مقداد، حبیب بن مظاهر، زکریا، یک کارگر، رفتگر، پاسبان، روحانی و کاسب است؛ به طور کلی کسی است که خدا را باور دارد. حال این باور را یا از طریق تحصیل به دست آورده یا از طریق تحقیق و تماشای عالم.

استاد انصاریان، نشانه دوم مؤمن را اخلاق نیکوی او دانست و اظهار کرد: مؤمن بخیل، حسود، بدبین و ظالم نیست و اخلاقاً انسان نرمی است و ممکن است، نسبت به خودش بلغزد، ولی مال ملت را غارت نمی کند.

وی نشانه سوم مؤمن را مطیع بودن  در برابر خدا عنوان کرد و گفت: ما تنها چیزی که از انبیا، ائمه(ع) و اولیاء ،ویژه اضافه داریم که آنها نداشتند و نتوانستند به دست بیاورند، گناه است و از آنها در این زمینه سر هستیم، ولی با همین داشته هایمان و با توجه به این سه نشانه، گاهی لغزش هم داریم.

این مفسر قرآن در پاسخ به اینکه چرا به مؤمن می­ گویند، «مؤمن»، گفت: چون به پروردگار پناهنده شده، خدا هم پناهندگی او را قبول کرده و گفته در پناه خودم بیا، جان، مال، زن و فرزندانت را حفظ می­ کنم. اما همین خدا گاهی عاشق شهادت بچه­ توست و شهادت را نصیبش می­ کند. این هم به نوعی حفظ پروردگار است، آن هم حفظ ابدی.

استاد انصاریان در پایان گفت: پیغمبر(ص) می­ فرماید: مؤمن در روز قیامت وقتی جهنم را می­ بیند و می­ گوید: پروردگارا از این عذاب هفت طبقه به تو پناه می­ آورم، خدای متعال می­ فرماید: هم پناه و هم امان به تو دادم  و تا در محشر هستی خیالت از جهنم راحت باشد و تو را جهنم نخواهم برد.

انتهای پیام 313/17