خبرگزاری «حوزه» متن روایت را از کتاب شریف کافی منتشر می کند:

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: كَانَ فِي رَسُولِ اللَّهِ (ص) ثَلَاثَةٌ لَمْ تَكُنْ فِي أَحَدٍ غَيْرِهِ لَمْ يَكُنْ لَهُ فَيْ‏ءٌ وَ كَانَ لَا يَمُرُّ فِي طَرِيقٍ فَيُمَرُّ فِيهِ بَعْدَ يَوْمَيْنِ أَوْ ثَلَاثَةٍ إِلَّا عُرِفَ أَنَّهُ قَدْ مَرَّ فِيهِ لِطِيبِ عَرْفِهِ وَ كَانَ لَا يَمُرُّ بِحَجَرٍ وَ لَا بِشَجَرٍ إِلَّا سَجَدَ لَهُ.

امام باقر(ع) فرمود: پیامبر سه ویژگی داشت که در دیگران نبود:

۱-پیامبر سایه ای نداشت

۲- هرگاه از راهی عبور می کرد حتی پس از دو یا سه روز، از بوی خوش پیامبر دیگران می فهمیدند ایشان از این راه عبور کرده است

۳- بر هیچ سنگ و درختی عبور نمی کرد مگر این که در برابر ایشان تعظیم می کردند.

کافی، ج1، ص442