به گزارش خبرگزاری «حوزه»، انتظار، واژه ای پرمفهوم و کلیدی در میان شیعیان است که در این نوشتار که بخشی از کتاب «نقش انتظار در سير تاريخ» نوشته عباس علی اختری است، به این موضوع خواهیم پرداخت.

* آيا ما منتظريم؟

منتظران مهدى (عليه السلام) افراد گزيده اى هستند که در کشاکش دهر چون کوه استقامت ورزيده و در گرم و سرد روزگار تغيير مسير نمى دهند و لذا يک فرد با ايمان در دوران غيبت امام زمان(عليه السلام) مطابق پنجاه نفر مومنين زمان پيغمبر (صلى الله عليه وآله وسلم) ارزش دارد.

رسول اکرم (صلى الله عليه وآله) به اطرافيان فرمود: بعد از شما جمعيتى مى آيند که ارزش يک نفر از آنها به مقدار ارزش پنجاه نفر از شماهاست! عرضه داشتند: يا رسول الله! ما با شما در جنگ بدر و احد و حنين و ... شرکت کرديم و قرآن درباره ما نازل شد!؟ حضرت فرمود: اگر مشکلات آنان بر عهده شما گذاشته مى شد، مثل آنها استقامت نمى کرديد. (بحار / 130:52).

بديهى است که زيادى پاداش، دليل بر سنگينى وظيفه و اهميت مسئوليت است، رسول اکرم فرمود: سياتى على الناس زمان لا ينال الملک فيه الا بالقتل والتجبر ولا الغنى الا بالغصب والبخل ولا المحبه الا باستخراج الدين واتباع الهوى. فمن ادرک ذلک الزمان فصبر على الفقر وهو يقدر على الغنى وصبر على البغضه وهو يقدر على المحبه وصبر على الذل وهو يقدر على العز، آتاه الله ثواب خمسين صديقا ممن صدق بى(کافى / باب صبر): بزودى زمانى بر مردم فرا رسد که:

1 - به ملک و مقام نمى رسند مگر به قتل و زور.

2 - به مال و ثروت دست نمى يابند مگر به غصب مال مردم و بخل از پرداخت حقوق ديگران.

3- از محبت و دوستى مردم برخوردار نمى شوند مگر که دست از دين و عقيده بردارند و تابع هواى نفس گردند. پس هر کس در آن زمان باشد و: 1- بر تهيدستى و کمى درآمد صبر کند و حال آن که مى تواند او نيز چون ديگران از راه هاى نامشروع کسب ثروت کند. 2- و بر دشمنى و محبوب نبودن نزد مردم، صبر کند و مرام خود را تغيير ندهد، در صورتى که مى تواند همرنگ جماعت شود و مورد محبوبيت افراد قرار گيرد، ولى براى حفظ عقيده و مرام خود همرنگ نشود. 3- بر ذلت ظاهرى صبر کند و عزتى را که ديگران و غير اهل ايمان مى خواهند براى او فراهم کنند، نخواهد. چنين فردى پاداش پنجاه نفرى را خواهد داشت، که از اطرافيان من بودند و مرا تصديق کرده اند.