خبرگزاری حوزه / هر ساله با فرارسیدن ماه مبارک رمضان و میهمانی بزرگ الهی دل های زیادی به واسطه فیوضات این ماه متوجه معنویات و تعالیم دینی می شود و این اقبال در بعد فرد و جامعه بی شک فرصتی است مغتنم برای نشر و تبیین تعالیم اصیل دینی به مخاطبین به خصوص مخاطبین جوان و فرهیخته. مخاطبینی که شاید در طول سال و در خلال روزمرگی های زندگی کم تر فرصتی را در جهت دریافت تعالیم دینی اختصاص میدهند.
در این میان نقش و تاثیر "صدا و سیما" به عنوان "رسانه ملی" یقینا نقشی بسیار ویژه و در خور توجه است چرا که علاوه بر مخاطبین میلیونی، رسانه ای است که به فرموده امام راحل باید نقش یک "دانشگاه" را در زندگی مخاطبین خود ایفا کند.
از همین رو ماه مبارک رمضان فرصتی است مغتنم و کم نظیر تا رسانه ملی به عنوان یک دانشگاه جرعه ای از دریای پهناور معارف ژرف دینی را به مخاطبینی که اساسا در ایام دیگر سال مخاطب برنامه های دینی و مذهبی رسانه ملی نیستند بچشاند و این خود گواهی بر اهمیت و ظرافت برنامه سازی ویژه ماه مبارک رمضان است.
اینکه رسانه ملی که هزینه های گزاف خود را از بیت المال حکومت اسلامی تامین می کند در یک برایند کلی در برنامه های مختلف اعم از سریال ها، ویژه برنامه ها، برنامه های تخصصی و... تا چه میزان از پس ماموریت خود برآمده و معارف ناب دینی را گلچین و به مخاطبین خود عرضه کرده است به بررسی تخصصی مفصل و مستقل نیازمند است و در مجال واژه های این یادداشت نمی گنجد اما آنچه نویسنده را به عنوان یک کارشناس حوزه دین همانند خیل وسیعی از دیگر کارشناسان این حوزه آزرده خاطر و حتی شگفت زده کرده است شدت ضعف محتوا و نوآوری در برنامه های سحرگاهی شبکه های مختلف رسانه ملی است.
بی تردید در بین برنامه های مختلف ویژه ماه مبارک رمضان در تلویزیون، برنامه های ویژه افطار و همچنین برنامه های سحرگاهی دارای مهم ترین و ویژه ترین جایگاه هستند چرا که برای هر یک از مخاطبین خود همواره یادآور معنوی ترین لحظات در زندگی و یک نوستالژیک ویژه اند و علاوه بر این خیل انبوهی از مخاطبین روزه دار را پای تلویزیون می نشانند و این خود نشانگر ظرافت و اهمیت در طراحی و ساخت برنامه های ویژه افطار و سحرگاهی رسانه ملی است.
این جایگاه ویژه بی شک مستلزم طراحی برنامه هایی دقیق و کارشناسانه است که علاوه بر نوآوری، محتوایی غنی و گلچین شده از خیل انبوه معارف اسلامی را به مخاطبین خود عرضه کند ولی صد افسوس که برنامه سازان رسانه ملی مخصوصا در حوزه برنامه های سحرگاهی و به خصوص در چند سال اخیر نه تنها به خود زحمت نوآوری در ساخت برنامه در این عرصه را نداده اند بلکه ابتدائی ترین و دم دستی شکل برنامه سازی را انتخاب کرده و به مخاطبین میلیونی معنوی ترین لحظات سال عرضه می کنند به طوری اگر به هر یک از شما خوانندگان محترم این سطور که قاعدتا بی بهره از تخصص های رسانه ای هستید ماموریت برنامه سازی برای سحرگاهان ماه خدا محول میشد یقینا برنامه هایی هم سطح و یا حتی بهتر از برنامه های فعلی رسانه ملی ساخته می شد.
با کمال تاسف برنامه های ویژه سحرگاهان ماه مبارک در سال های اخیر از لحاظ فرم و شکل، خالی از نوآوری و مبتنی بر ابتدایی ترین شکل برنامه سازی و از لحاظ محتوا به جای دریایی ژرف از معارف دینی، استخری کم عمق از مطالب تکراری و کلیشه ای است و همین امر موجب ریزش وسیع مخاطبین این برنامه ها و موجب اندوه و شگفتی کارشناسان حوزه دین و رسانه شده است و ای کاش مجالی بود تا نقدهای تخصصی وارد بر این برنامه ها مطرح و شنیده می شد.
به هر حال این ایام وقتی سحرگاهان پای تلویزیون مینشینیم هزاران ای کاش در دلمان موج میزند... ای کاش برنامه سازان رسانه ملی کمی بیشتر از وسعت و تنوع معارف دینی آگاه بودند ای کاش کمی بیش تر متوجه مسئولیت خود در صرف هزینه ها از بیت المال این ملت ستم دیده می شدند و شاید ای کاش شبکه های ماهواره ای برنامه سحرگاهی هم داشتند تا به یمن آن ها قدری شاهد نوآوری در برنامه های رسانه ملی در این عرصه بودیم... ای کاش هایی که هر یک غصه ای در دل می نشاند و ای کاش کسی بود تا "دوش وقت سحر از غصه نجاتمان می داد..."
* حسین علاءالدین؛ دبیر جامعه واعظین جهادی
