خبرگزاری «حوزه» متن روایت را از کتاب خصال شیخ صدوق منتشر می کند.

قَالَ ابوالحسن الرضا (ع): كَانَ أَبِي (ع) إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لَا يُرَى ضَاحِكاً وَ كَانَتِ الْكِئَابَةُ تَغْلِبُ عَلَيْهِ حَتَّى يَمْضِيَ مِنْهُ عَشَرَةُ أَيَّامٍ فَإِذَا كَانَ يَوْمُ الْعَاشِرِ كَانَ ذَلِكَ الْيَوْمُ يَوْمَ مُصِيبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُكَائِهِ وَ يَقُولُ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ (ع).

امام رضا (ع) فرمود: هرگاه ماه محرم فرا می رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد و غم او را فرا می گرفت تا اینکه روز دهم محرم فرا می‌رسید که روز مصیبت و اندوه و گریه او بود و می گفت: امروز روزی است که حسین در آن کشته شد.

امالی شیخ صدوق، ص128