حجت الاسلام حسین زاده در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، با اشاره به موضوع حسرت و عوامل آن در قرآن گفت: حسرت در لغت به معنای کشف و آشکار شدن و در اصطلاح قرآنی به معنای تاسف و دریغ و افسوس از دست دادن و از دست رفتن چیزی آمده است. مفهوم حسرت از مادّۀ «ح س ر» ۹ بار و با واژۀ وَیل ۸ بار و لَیتَ ۱۰ بار و با آیاتی که این مفهوم را دارد، در قرآن آمده است.

امام جمعه امامزاده عبدالله شهر آمل افزود: اگر حسرت در دنیا باشد می توان با توبه، انجام حق الله و پرداخت حق الناس  از بین برد، ولی اگر حسرت در قیامت باشد، هیچ راه برگشتی جز افسوس خوردن ندارد.

 وی اظهار کرد: روز قیامت در قرآن مجید معانی مختلفی دارد که یکی  یوم الحسره است، یعنی روز حسرت، چرا که مومن و نیکوکاران حسرت می خورند که ای کاش توشه ای بیشتر برداشته و بیشتر عمل نیک انجام می دادند و هم کافرو بدکاران حسرت می خورند ای کاش توشه برداشته بودند. چرا که پرده ها کنار می رود و حقائق اعمال و نتائج آن بر همه کس مکشوف و آشکار می شود.

عوامل حسرت

حجت الاسلام حسین زاده اضافه کرد: عواملی که باعث حسرت انسان در قیامت می شود، فراوان است که از جمله آن رفیق بد و رفاقت نامناسب و حسرت داشتن همنشین خوب در دنیا است. انسانی که با همراه شدن رفیق بد و نامناسب از مسیر حق و حقیقت خارج شده و از دین منحرف گردیده ، در قیامت با حسرت می گوید ای کاش فلانی را رفیق خودم نمی گرفتم : یَا وَیْلَتَیٰ لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا؛ ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!

امام جمعه امامزاده عبدالله شهر آمل افزود:  در ادامه رفیق بد را دلیل گمراهی خود در دنیا و حسرتش در قیامت می داند: لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِی وَ کانَ الشَّیْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولًا؛ او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکننده انسان بوده است!

وی ادامه داد: اسلام برای دوستی و انتخاب دوست، سفارش‌های زیادی دارد و دوستی با افرادی را تشویق و از دوستی با افرادی نهی کرده است. از پیامبر (ص) پرسیدند: بهترین دوست کیست؟ فرمود: کسی که دیدارش شما را به یاد خدا بیندازد، و گفتارش به علم شما بیفزاید و کردارش یاد قیامت را در شما زنده کند.

حجت الاسلام حسین زاده گفت: خداوند منان در مورد کنعان پسر حضرت نوح(ع) می فرماید: قَالَ یَا نُوحُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ أَهْلِکَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَیْرُ صَالِحٍ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّی أَعِظُکَ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْجَاهِلِینَ؛ فرمود: «ای نوح! او از اهل تو نیست! او عمل غیر صالحی است [ فرد ناشایسته‌ای است‌]! پس، آنچه را از آن آگاه نیستی، از من مخواه! من به تو اندرز می‌دهم تا از جاهلان نباشی!!».

وی اظهار کرد: سوال این است علّت انحراف فرزند نوح(ع) چه بود؟، او که از نظر محیط خانواده مشکلی نداشت. پدرش پیامبر اولوالعزم بود و بهترین تلاش ها را برای تربیت خانوادگی او به کار گرفت و آن زمان، محیط مدرسه و دانشگاهی هم که وجود نداشت. بنابراین آنچه که مسلم است این است که محیط جامعه و دوستان او را به فساد کشاند.

313/40