خبرگزاری حوزه | ماه مبارک رمضان ماهی است که ابتدایش رحمت، میانه‌هایش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم است. (بحارالانوار،   ج ۹۳ ص ۳۴۲).

ماهی است که در آن فرشته‌ی وحی قرآن را بر قلب نازنین پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم) نازل گرداند تا پیامبر خاتم،   پیام الهی را به گوش مردم جهان برساند و آنان را از غفلت برهاند و به سوی کامیابی هدایت کند.

آری این ماه، ماهی است که از طریق روزه، مناجات، عبادت، انس با قرآن و زمینه‌سازی معنوی به استقبال دریافت کتاب الهی می‌رویم و با بهره‌گیری فکری و عملی، خط ارتباط خود را با قرآن استوارتر می‌کنیم و راه سعادت را برای خویش هموارتر می‌سازیم.

امام باقر(علیه‌السلام) می‌فرمایند: «لِکُل شَیء رَبیع وَ رَبیعُ القرآن شَهرُ الرَمضان/  برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن شهر رمضان است. (اصول کافی، ج۲)

همانگونه که خون در رگ‌های  کالبد انسان جریان دارد و سبب حیات او می ‌شود، تلاوت قرآن نیز حقیقت کلام الهی را در رگ‌های وجودی روزه‌داران به جریان می‌اندازد و به آنان احساس خوشایندی از تجربه‌ی لذت معنوی را منتقل می‌کند.

همچنین امام علی(علیه‌السلام) در شأن قرآن کریم فرموده‌ اند: در قرآن بیندیشید چرا که بهار دلهاست. (خطبه ۱۱۰ نهج البلاغه)؛ از این رو باید گفت بیشترین برکات در ماه مبارک رمضان در گرو تلاوت، انس و تدبر در قرآن است که روزه‌دار باید بذر دستورات الهی را در دل خود کاشته تا رشد کند و در نهایت ثمره‌ی قرآن غذای روحش گردد.

تلاوت قرآن در ماه مبارک رمضان از اهمیت والایی برخوردار است. همانگونه که امام رضا (علیه‌السلام) می‌فرمایند: تلاوت یک آیه از کتاب خدا در این ماه مثل آن است که انسان در ماه‌های دیگر تمام قرآن را بخواند. «مَن قَرَا فی شَهرِ الرَمضان آیَه مِن کِتابِ الله کانَ کَمَن خَتَمَ القُرآن فِی غَیره مِن الشُهور» (بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۳۴۳)

باید توجه داشت که این کتاب الهی به دست همه‌ی انسان‌ها رسیده اما در مقابل، نسبت به قرآن رفتار یکسانی نشده است؛ زیرا خداوند در آیه‌ی ۱۲۱ سوره‌ی بقره اشاره به دو گروه می‌کند:

گروه اول کسانی هستند که به خدا ایمان دارند و قرآن را تلاوت می‌کنند و در نهایت حق آن را به جا می‌آورند و گروه دوم کسانی هستند که به کتاب خدا ایمان نیاورده و کافر شدند و اینها همان زیانکاراند. «الذین آتَیناهُمُ الکِتابَ یَتلُونَهُ حَقَّ تَلاوَتِهِ اولَئکَ یُومنون  بِهِ وَ مَن یَکفُربِهِ فَاولئکَ هُمُ الخَاسِرون».

باید دانست که حق قرآن فقط با حفظ آیات و پشت سر هم خواندن حروف و کلمات ادا نمی‌ شود؛ بلکه این امر با تدبر و تأمل در آیات الهی و قرار دادن آن دستورات به عنوان سرلوحه‌ی زندگی انجام می‌پذیرد.

شکریه احمدی، عضو گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان