خبرگزاری «حوزه» - سمنان/ انتخابات ریاست‌جمهوری ایران ۱۴۰۰ سیزدهمین دورهٔ انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران است که در ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ همزمان با انتخابات ششمین دورهٔ شوراهای اسلامی شهر و روستا، میان‌دوره‌ای مجلس شورای اسلامی و میان‌دوره‌ای دوم مجلس خبرگان رهبری برگزار و در آن هشتمین رئیس‌جمهور ایران با آراء مردم انتخاب می‌شود.
در همین راستا خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در سمنان، به سراغ حجت‌الاسلام والمسلمین محمد قمی، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، رفته است؛ مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
رابطه انتخابات و مردم سالاری چیست؟
خیلی سؤال سوال کلی است، اجمالا من در نظام مردم سالاری دینی دارم این نکته را توجه می دهم که آن فرد امّهات و اصول سیاست های دینی جامعه را قبول داشته باشد و به آن ملتزم باشد و کارنامه اش و رفتارش نشان بدهد آن رویکرد دینی را واقعا ملتزم است و قبول دارد.
و اینکه مردم سالاری را قبول داشته باشد، واقعا مردم را سالار بداند و محور و مهم بداند، مدار بداند، واقعا برای نظر مردم احترام قائل باشد و خودش را خادم مردم بداند و هم برنامه اش هم عملکردش حکایت از این کند.
تاکید ما بر روی این مسئله یعنی نظام مردم سالاری دینی که اصلحش هم به اسلام ملتزم و متعهد در نظر و عمل و هم به مردم در نظر و عمل باور دارد، کما این که امام این گونه بود کما این که رهبری این گونه هست.
به نظر می‌آید که شاید یکی از محوری ترین و کلیدی ترین عوامل همین التزام به مردم سالاری دینی است. در اسلام حالا یکی می گوید اسم آن تقوا است، عناوین دیگری می آورند؛ در مردم سالاری یکی از آن اهتمام به خرد جمعی و نظرات مردم است که می تواند مصادیق یا معانی مختلفی داشته باشد ولی یک مثال گوهر کلیدی به نظر من اهتمام به مردم سالاری دینی است.
آسیب های داخلی و بین المللی عدم حضور مردم در انتخابات را بفرمایید.
ببینید حتما به لحاظ بین المللی راحت قابل تصویر است که اینطور احساس می شود این کشور، کشوری ضعیفی است و پشتوانه ندارد، استحکام ندارد مردم پشت آن نیستند و همین الان مذاکره را متوقف کردند تا نتیجه انتخابات را ببینند پس از این هم حتما نحوه مواجهه دنیا با ما چه دوست چه دشمن تغییر خواهد کرد این تقریبا واضح است.
اما داخلی هم اجمالا عرض کنم، داخلی شاید اصلی ترین اشکالی که ایجاد می کند این است که ما اختیارات و مقدرات کشور را به دست کسی و دولتی می دهیم که همه آن امکان ها را در اختیار دارد ولی چون پشتوانه ندارد بسیار ضعیف است، یعنی آن پول را دولت در اختیار دارد مثلا ولی چون پشتوانه مردمی ندارد، نمی تواند از این پول در رفع مشکلات مردم استفاده کند و در رفع گرفتاری ها آن را بکار بگیرد، چون ضعیف شده و قدرتش نمی رسد.
و به همین دلیل خیلی از مشکلات را نمی تواند حل کند، لذا با یک دولت ضعیف مواجه خواهیم بود که قدرت اثربخشی و قدرت گره گشا، قدرت حل مشکلات، قدرت پیش برندگی و... در آن تضعیف می شود و حیف است اسراف است. این منابع بیت المال است که با یک دولت ضعیف طبیعتا نمی تواند مسأله های بزرگ و مهم را حل کند.
اما به نظر من آسیب های خارجی کاملا قابل تصویر است، راحت تر مردم تصور می کنند، داخلی نیاز به مثال دارد این هزار هزار میلیاردهایی که اختیارش فقط و فقط دست دولت است، اگر دولتی باشد که احساس شود پشتوانه مردمی کمی دارد، همین پول ها هدر می رود.
مثال های ملموس باید با جامعه در میان گذاشت برای این که باور کنند حضورشان برای تعیین تکلیف و سرنوشت، غیر از این که در زندگی خودشان و امثالشان تأثیر دارد در کلیت کشور این منابعی که همه ما در قبالش دغدغه داریم و ممکن است به هدر برود و یکی از مصادیقش اسراف بیت المال است با یک دولت ضعیف.
به نظر من اگر مثال های ملموس بزنیم حرف های بیشتری با مردم می شود گفت که حتما هم مردم تصدیقش می کنند فقط باید با زبان مردم با آنها حرف زد.
انتهای پیام/
