فرزاد اژدری، کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، درباره ظرفیت‌های سینمای کودک در پرداختن به مضامین دینی اظهار کرد: سینمای کودک یکی از از اصلی‌ترین ژانرها برای پرداختن به موضوعات دینی در سینماست. این گفته را در تولیدات سینمای جهان می‌توان مشاهده کرد. در انیمیشن‌هایی که این روزها سینمایی جهان تولید می‌کنند به صورت پنهان یا موضوعی دینی را تبلیغ می‌کند یا اینکه بر علیه دین حرف می‌زند.
وی افزود: نکته جالب اینجاست بسیاری از تولیداتی که در آنها تبلیغ مسیحی صورت می‌گیرد، دوبله شده و در معرض دید کودکانمان قرار می‌گیرد. برای مثال به انیمیشن‌هایی اشاره می‌کنم که با محوریت بابانوئل تولید می‌شوند. در این کارها به صورت مستتر موضوعات مسیحی تبلیغ می‌شود. این اتفاق در سینمای ایران نیز می‌تواند رخ دهد، اما متاسفانه به دو دلیل این خواسته محقق نمی‌شود.
کارگردان فیلم «سلام بر فرشتگان» ادامه داد: دلیل اول این است که فیلمسازی در حوزه کودک، کار بسیار دشواری است. نکته دوم اینکه، پرداخت دینی در فیلم‌های کودک بسیار سخت‌تر است از آثار بزرگسال است، چون موضوعات مورد نظر باید به گونه‌ای بیان شود که مورد خواست مخاطبش نیز باشد البته من در کارهای کودکی که کرده‌ام تلاشم این بوده تا موضوعات دینی به زبان کودکانه بیان شود.
اژدری تاکید کرد: کم کاری ما در سینمای کودک باعث شده راه برای تولیدات خارجی باز بمانند چون وقتی آثار داخلی وجود ندارد، برای تامین نیازهای کودک، مدیران مجبورند محصولات خارجی را خرید کرده و به خورد کودکان ما دهند.
این فیلمساز تاکید کرد: جوانان بسیار با استعدادی در کشورمان وجود دارند که می‌توانند در حوزه کودک کار کنند اما نیاز است از آنها حمایت شود این حمایت نیز الزاماً نباید توسط دولت باشد بلکه بخش‌های خصوصی نیز قادرند در این زمینه مشارکت داشته باشند. برای مثال به هالیوود اشاره می‌کنم که اکثر تولیدات را کمپانی‌های خصوصی تولید می‌کند ولی در کشور ما کمپانی فیلمسازی به معنای واقعی وجود ندارد تنها بخشی از نهادها و سازمانها هستند که در این رابطه دست به تولید فیلم می‌زنند. در این راستا پیشنهاد می‌کنم بخش دولتی و بخش خصوصی با یکدیگر متحد شده و با یک از محور واحد از سینمای کودک حمایت کنند.
این فیلمساز در انتها تاکید کرد: مشکل دیگری که باعث شده سینمای کودک ما رونق گذشته را داشته باشد این است که فیلمسازان ما سلیقه‌شان را به روز نمی‌کنند و ترجیحشان این است که آثارشان تکیه زده بر نوستالژی خودشان باشد درصورتی‌که کودک امروز سلیقه کودکی فیلمساز را نمی‌پسندند. کودک امروز دیگر عروسک و یکی بود یکی نبود را دوست ندارد کودک امروز با کامپیوتر و بازی‌های رایانه‌ای خو گرفته، پس باید با زبان او با آنها حرف زد.
انتهای پیام
