عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ ثَلَاثَةٌ هُمْ أَقْرَبُ الْخَلْقِ إِلَى اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَفْرُغَ النَّاسُ مِنَ الْحِسَابِ رَجُلٌ لَمْ تَدْعُهُ قُدْرَتُهُ فِي حَالِ غَضَبِهِ إِلَى أَنْ يَحِيفَ عَلَى مَنْ تَحْتَ يَدَيْهِ وَ رَجُلٌ مَشَى بَيْنَ اثْنَيْنِ فَلَمْ يَمِلْ مَعَ أَحَدِهِمَا عَلَى الْآخَرِ بِشَعِيرَةٍ وَ رَجُلٌ قَالَ الْحَقَّ فِيمَا لَهُ وَ عَلَيْه

امام صادق (ع) فرمود: سه كس در روز قيامت بيش از همه در جوار رحمت حق آرميده‏‌اند تا مردم از حساب فارغ شوند:

1-کسی كه در حال خشم، از قدرت خود عليه زير دست استفاده نكند.

2- کسی كه كار دو نفر به دست او بيفتد و دل به يكى ندهد كه بر ديگرى ضرر برساند.

3- کسی كه در سود و زيان خود، حق گو باشد.                       

الخصال، ج‏1، ص: 81