به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله رضا استادی صبح امروز در مراسم فارغ التحصیلی طلاب دوره سوم و چهارم مدرسه فقهی امام محمد باقر (ع) به جایگاه دین و عالم در روایات اشاره کرد و گفت: علم امانت الهی در دست انسان هاست و اگر عالم به علم خود عمل نکند، خیانت کرده است.
وی با اشاره به روایتی از امام صادق(ع) درباره جایگاه فقه، ابراز داشت: فقیه به کسی گفته می شود که در علم خود افراط و تفریط نداشته باشد؛ به این معنا که به نحوی صحبت نکند که مردم از رحمت الهی مأیوس شده یا به سمت گناه سوق پیدا کنند.
عضو شورای عالی حوزه های علمیه در بیان معنای فقه، خاطرنشان ساخت: فقیه، شخصی است که علم خود را در اختیار مردم قرار داده؛ با آنان نشست و برخاست می کند و جامعه از علم او بهره مند می شوند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تصریح کرد: فقیه، کسی است که با سرمایه علمی که در اختیار دارد، شک مردم را در موضوعات عقائدی و احکام به یقین تبدیل کرده و با استدلال شیوا، شک آنا را از بین ببرد.
آیت الله استادی تأکید کرد: امروز لازم است که برای تربیت فقیه و مجتهد برنامه ریزی شده و در کنار آن گزینش هایی صورت پذیرد.
وی یکی از آسیب های جدی حوزه را مدرک گرایی دانست و ابراز داشت: طلاب باید تمام همت خود را صرف فقاهت، اجتهاد و استادی کنند؛ نه اینکه به دنبال ورود به مؤسسات علمی جهت کسب مدرک باشند.
عضو شورای عالی حوزه های علمیه تصریح کرد: مدرک در گذشته وجود نداشت و برخی از اساتید به شناسایی طلاب پرداخته و با احراز علمیت او، اجازه برخی از مسائل را می دادند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم یکی از آسیب های پیمودن مدارج علمی را غرور دانست و گفت: گاهی اشخاصی مدارج علمی را پشت سر گذاشته و مدرک آن را دریافت می کند که متأسفانه دچار غرور شده و خود را بی نیاز از استاد و کتاب می پندارند.
آیت الله استادی با بیان این مطلب که دانش آموختگان نباید خود را جدای از قرآن، کتاب و استاد بدانند، اظهار داشت: اساس فقیه، ترقی است و این شخص باید حق قرآن را ادا کند و ادای حق قرآن با تدبیر، تعقل، عمل و بیان آموزه های دینی محقق خواهد شد.
وی ابراز داشت: دانش آموختگان باید با افزونی علم، تواضع کسب کرده و متواضع تر شوند.
عضو شورای عالی حوزه های علمیه در پایان با اشاره به اینکه تواضع، ابزار محبوبیت است، خاطرنشان ساخت: عمل به علم، نفع رساندن به دیگران و عدم گرفتاری در مادیات از وظایف فقیه است؛ اما امروز برخی شیوه های نادرست به چشم می خورد که جای تأسف دارد.
