مدیری در کار جدیدش به موضوعاتی پرداخته که نمادهای آن به خوبی در جامعه امروز مشاهده می‌شود، برای درک بهتر به یکی از برنامه های وی درباره مراسم سوگواری اشاره می کنیم.
مدیری در آن برنامه به یکی از آسیب‌ها که به شدت رایج شده پرداخت، آری برخی رسوم اشتباه در مراسم عزاداری!
او در قالب طنز به پدیده بنر نویسی در مراسم ختم اشاره کرد و گفت: وقتی فردی نامدار از دنیا می‌رود تمام کوچه را با بنرهای رنگارنگ جلد می‌کنند یا اینکه در مراسم‌های ختم اتفاقاتی رخ می‌دهد که به هیچ وجه در فرهنگ دینی و ملی ما جایی ندارد برای مثال به تشریفاتی که در پذیرایی از میهمانان رخ می‌دهد می‌توان اشاره کرد.
این بار مدیری در نقدهایش نیم نگاهی به سیره اهل بیت(ع) و روایات اسلامی دارد؛ اتفاقی که نشان می‌دهد از مشاوران خوبی بهره برده و کارشناسان دینی به وی در ارائه مفاهیم اخلاقی و اسلامی کمک کرده اند.
البته این مسئله جزو ویژگی‌های همیشگی کارهای مدیری است که می‌تواند، آموزه‌های اخلاقی و اسلامی را به زبانی به بیننده منتقل کند که به هیچ وجه شکل شعار نداشته باشد.
البته باید توجه داشت، وقتی از شعارزدگی نقد می‌کنیم منظورم نفس شعار نیست، چون اگر در شعار، تفکر و اندیشه وجود داشته باشد بهترین تبلیغات است، اما متاسفانه در بسیاری از کارهای امروز، تنها ظاهر بیانگر ارزش‌ها را به تصویر می کشیم و بر این اساس تاثیرگذاری لازم را ندارد. برای مثال در اکثر برنامه‌های رایج صدا و سیما دائما مجریان یا بازیگران در حال شعار دادن هستند.
جدا از امتیازات مثبت برنامه «دورهمی» نقدهایی نیز به آن وارد است، همانگونه که نقدهایی هم می‌توان برای «خندوانه» متصور شد، البته این نقدها بیشتر شکل اصلاحی دارد، یعنی می‌توان با رفع معایب، کیفیت بسیار بالاتری برای کار مورد نظر متصور شد.
برای نمونه می‌توان به برخی روابط که بین میهمانان و مجری وجود دارد اشاره کرد. ما نباید به بهانه صمیمی بودن، برخی محدودیت‌ها که بین زن و مرد وجود دارد را از بین بریم. لذا توصیه می‌شود، وقتی میهمان زنی در برنامه حضور پیدا می‌کند پایبندی به مناسبات اخلاقی و اسلامی شکل جدی تری به خود گیرد.
نقدهای دیگری نیز بر «دورهمی» وارد است، اما از طرح آن پرهیز می کنیم تا مشاور دینی مدیری باشیم نه ناقد منفی باف همان گونه که در قسمت های اول این برنامه با تذکر دلسوزانه برخی نواقص برطرف شد، امیدواریم در قسمت های بعد نیز برخی مشکلات آن برطرف شود.
مطلب دیگری که باید به آن اشاره کرد، توجه مدیری به سبک زندگی ایرانی – اسلامی در آیتم‌های نمایشی سریال است. فارغ از آنکه بازیگران در شأن سبک زندگی ایرانی – اسلامی ظاهر نمی شوند.
اما توصیه های شخص مدیری با رنگ و بوی طنز قابل توجه و اعتنا است برای مثال در یکی از قسمت‌های برنامه «دورهمی» به موضوع روابط والدین و فرزندان توجه شده بود، یا اینکه در برنامه دیگر به رایج شدن شبکه‌های اجتماعی در روابط درون خانواده دقت نظر می‌شد. این قبیل موضوعات به شدت در جامعه امروز ما رایج است، تنها کافیست آئینه‌ای جلوی مردم گرفته شود تا آنها به نوعی به وخامت موضوع پی برند.
در پایان باید به یاد داشته باشیم تولید برنامه‌هایی چون «دورهمی» در تلویزیون یک ضرورت است؛ اما توقع این است در این گونه برنامه ها بیشتر از گذشته و حتی آنچه تاکنون شده آموزه های دینی را به رخ مردم بکشیم و از طرح پیوند دین و زندگی خجالت نکشیم.
