به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله رضا استادی چهارشنبه شب در «پیش نشست کنگره نکوداشت حضرت آیت الله بروجردی» با عنوان «شکوه مرجعیت» که در کتابخانه مسجداعظم برگزار شد گفت: پس از قرن 6 و 7 که ابن طاووس و مرحوم علامه، تقسیمات چهارگانه احادیث را مطرح کردند این مساله  از آن تاریخ در کتب، رواج پیدا کرد.

وی افزود: اگر مرحوم صدوق بگوید؛ همه روایات کتاب من صحیح است با شیوه و منهج خود بیان کرده است؛ از قرن هفتم که ابن طاوس(غیرمعروف) و علامه بیان کرده اند و به همین تقسیم ملتزم شده اند، ولی بعداً نکات دیگری در این تقسیم بندی وارد شده است. از قرن یازدهم به این طرف اخباری ها حاکم شدند، گاهی گفتند، اصلا نیازی به علم رجال نداریم  و گاهی بیان شد کتب اربعه مناسب است و نیازی به رجال نداریم، چون پیش از این بیان شده است که کدام روایت «صحیح» است.

آیت الله استادی اظهار کرد: برخی دیگر، ملاک تشخیص را عمل و اعراض دانستند و بعد از این روند، بسیاری از علما به حس بی نیازی در حوزه ها رسیدند؛ به شکلی که از زمان شیخ انصاری تا زمان آیت الله العظمی بروجردی توجه خاصی به بحث رجال در فقه نمی شد، شاید کتابی در این زمینه نوشته شده؛ ولی به طور کلی به این بحث توجهی نشد.

دبیر شورای عالی حوزه های علمیه یادآورشد: آیت الله العظمی بروجردی در ابعاد مختلف تحول ایجاد کردند؛ این مرجع فقید مدرسه و مکتب داشتند،کار رجالی ایشان از ابتدای تحصیل شروع شده است، آن مرحوم در این زمینه دغدغه خاصی داشتند تا ثابت کنند فقه ما دارای یک چارچوب است.

 وی گفت: آیت الله العظمی بروجردی پس از حضور در قم تحول خاصی ایجاد کردند؛ بحث رجالی را در حوزه قم جا انداختند؛ همه متفقند که آیت الله العظمی خویی نیز تحت تاثیر ایشان بوده اند؛ زیرا این بحث در آن زمان مورد توجه کسی نبود ولی همه را متوجه اهمیت رجال کردند.

آیت الله استادی اظهار کرد: آیت الله العظمی بروجردی برحوزه ما و همه حوزه های علمیه حق دارند؛ زیرا یک منطق دارای چارچوب ایجاد کردند تا بتوانیم بر اساس اصول خاصی این مسائل را بیان کنیم.

دبیر شورای عالی حوزه های علمیه با بیان این که در علم رجال باید مجتهد بود و این مسئله در ادبیات هم ضرورت دارد یادآور شد: اگر اخلاص، معنویت و درد دینی آیت الله بروجردی نبود، زحمات ایشان به جایی نمی رسید.

وی گفت: باید تکلیف خود را مشخص کنیم آیا برای خود کار می کنیم یا برای خدا؛ اینکه کارها پولی شده است، حرف مشکلی است؛ چرا باید همیشه به دنبال پول برای انجام کارها باشیم، زیرا اساس کار بزرگان ما روی اخلاص و اخلاق بوده است.