به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت‎الاسلام و المسلمین عباس  رفعتی  در درس خارج فقه رسانه گفت: ترویج سنت‌حسنه در جامعه اسلامی سومین هدف از اهداف میانی رسانه دینی است.

وی افزود: شناخت سنت‌حسنه توسط رسانه دینی از ضروریات است؛ رسانه دینی باید حسنه بودن سنتی را به خوبی بشناسد تا به گمان نشر سنت حسنه، سنت سیئه‌ای را در جامعه ترویج نکند از این رو برای شناخت صحیح سنت‌ها ضروری است تا رسانه دینی با کارشناسان فقیه و کارشناسان فرهنگی مشورت کند تا به حسنه یا سیئه بودن سنتی پی ببرد.

رئیس مرکز تخصصی حقوق و قضای اسلامی اظهارکرد: سنت‌گذاری و بنیانگذاری سنت‌های حسنه یکی دیگر اهداف میانی رسانه دینی در ارسال پیام‌های دینی به مخاطب است؛ سنتی که توسط رسانه دینی صورت می‌گیرد زمانی بنیانگذاری یک سنت حسنه است و زمانی احیای سنت‌های حسنه فراموش شده است.

این استاد حوزه بیان کرد: محرّمات پیام رسانه به 3 نوع تقسیم می شوند؛ نوع اول پیامی که همراه با فعل و عمل حرام باشد، نوع اول از نباید‌ها و محرمات چه در رسانه دینی و چه در رسانه‌های دیگر،‌پیامی که همراه با فعل و عمل حرام باشد ، به طور مثال همراه با موسیقی حرام ، کذب، تهمت، غیبت، باشد.

وی گفت: نوع دوم، شامل پیام‌هایی است که هنجار شکنی کرده و ترویج محرمات می‌کنند و یا ترک واجبات را تروجیج می‌کنند که از این جمله می توان به قمار بازی و مشروب‌خواری اشاره کرد.

رئیس مرکز تخصصی حقوق و قضای حوزه بیان کرد: نوع سوم از محرمات پیام رسانه‌، پیامی است که ترویج افراطی امور لهوی را انجام می‌دهد؛ چه بسا ممکن است،‌ مقدار کمی از لهو حرام نباشد، اما اگر در آن افراط شود، حرام خواهد بود.

وی در شرح اولین نوع محرمات گفت: در نوع اول منظور آن است که پیام، پیام درستی است؛ اما همراه با فعل حرام است؛ مثلا اینکه پیام همراه با موسیقی محرم باشد؛ اصل این مطلب  اگر همراه با موسیقی محرم باشد، گرچه دیالوگ‌ها خود متن قرآن هم باشد، حرام می‌شود تا چه رسد بخواهد ترجمه قرآن یا برگرفته از مفاهیم قرآنی باشد.

حجت‎الاسلام و المسلمین رفعتی بیان کرد: در بحث موسیقی برخلاف روش غالب فقهایی که بحث موسیقی را کرده‌اند و سراغ حکم رفته‌اند و سپس بحث موضوعی کرده و تنبیهاتی متذکر شده‌اند، ما در ابتدا بحث موضوع شناسی کرده‌ایم، اساسا غنا چیست و آن غنایی که موضوع برای حرمت شرعی است را بفهمیم سپس  هر چیزی که خارج از این موضوع شد، حرام نخواهد بود، کما این که در بحث غیبت چنین کاری را انجام داده‌ایم.

وی گفت: اگر به کتاب‌های لغت مراجعه کنیم، هر صدای موسیقی حرام خواهد بود، اما باید به تعریف غنا به همراه قید‌های آن توجه داشته باشیم تا موسیقی حرام از غیر حرام خارج شود؛ غنا صوتی است که از حنجره انسان خارج می‌شود و موسیقی صوتی است که از دستگاه موسیقی خارج می‌شود.

این استاد حوزه بیان کرد: با مراجعه به کتب لغات و معنای غنا از صدای بلند، صوت زیبا یاد شده و حتی در برخی از کتاب‌های لغت صدای بلند را غنا در نظر گرفته‌اند یا صوت مطرب را غنا دانسته‌اند یا صوتی که مشتمل بر ترجیع (بالا و پایین و چه‌چه داشته باشد).

وی افزود:  برخی نیز این گونه معنا کرده‌اند که موسقی غنا صدای بلند بدون ترجیع است و برخی کشیدن صدا را غنا دانسته‌اند؛ بعضی آن را کشیدن صدا همراه با ترجیع دانسته‌اند؛ برخی نیز گفته‌اند که صدای موزون همراه با ریتم غنا است؛ عرف مردم و اهل فن نیز غنا را همین تعریف کرده‌اند، که صدای همراه با موزون، دارای ریتم و... باشد؛ آنچه در فقه به عنوان موضوع برای موسیقی و غنای حرام است، در جلسه آینده تبیین خواهد شد.