به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اراک، نشست اخلاقی امروز شنبه ۶ اردیبهشت ماه با سخنرانی خانم جلالی مدرسه علمیه حضرت زینب(س) آستانه و با حضور طلاب برگزار شد.

جلالی با بیان اینکه گسترش مکارم اخلاق از مهم‌ترین علل بعثت انبیا و فلسفه‌های وجودی حوزه و طلبه است، اظهار داشت: آموزنده‌ترین و سازنده‌ترین راه، همان است که امام صادق (ع) فرمود: «کُونُوا دُعَاه لِلنَّاسِ بِغَیْرِ ألْسِنَتِکُمْ». باید با عمل درس داد.

وی با اشاره به آیه «وَ إِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ» (قلم/۴) در وصف پیامبر اکرم (ص)، افزود: برخورد پیامبر(ص) با دوست و دشمن، پیر و جوان و… طوری بوده که هر کس اخلاق آن حضرت را می دید، مجذوبش می شد.

مدیر مدرسه علمیه حضرت زینب(س) آستانه گفت: اگر پیامبر(ص) دافعه داشت، اصلاً کسی نزدیکش نمی شد تا چه رسد به اینکه حرف‌هایش را هم بشنوند و بپذیرند.

جلالی با استناد به آیه «وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ» (آل عمران/۱۵۹)، تأکید کرد: ما قطعاً می خواهیم، ادامه دهنده راه ایشان باشیم که سودمندترین راه‌ها است؛ نه نصیحت زبانی می خواهد و نه قدرت بدنی، نه پول دادن لازم است و نه منبر رفتن؛ همان راه رفتن متعارف در خیابان، یا نشستن انسان در مسجد یا جای دیگر، همه می تواند راه آموزش اخلاق باشد. اگرچه بیان و گفتار هم جای خود را دارد.

وی معرفی الگوهایی با اخلاق استاندارد و معتدل را دومین راهکار مؤثر در این زمینه دانست و افزود: تاریخ، راه و رسم آنها را برای ما به یادگار گذاشته است.

جلالی اظهار داشت: اخلاق، گفتار، رفتار، زهد و عبادت ایشان الگوهای مناسبی برای طلبه است. البته کسانی که تک بعدی بوده و در سیر و سلوک افراط یا تفریط داشته اند، الگوهای مناسبی برای معرفی نیستند.

وی اضافه کرد: الگو باید جامع ابعاد و معتدل باشد و از لحاظ معرفت، رفتار و منش پیامبرگونه باشد، تا بتواند در شکل گیری شخصیت اخلاقی طلبه مفید واقع شود.

مدیر مدرسه علمیه حضرت زینب(س) آستانه در پایان با تأکید بر لزوم ارتباط درونی طلاب با حقایق معنوی، ابراز کرد: طلبه چون از خدا و معنویت سخن می گوید بیش از همگان نیازمند ارتباط درونی و نه لفظی با حقایق معنوی است، تا به مرور بتواند به شهود آن معارف دست یابد و با باوری مؤمنانه، از خدا و معنویت و دیانت سخن بگوید و متظاهرانه، از اخلاق و ارزشها سخن نراند. همچنین به منظور توفیق و کارآمدی و مفیدیت برای جامعه، طلبه نیاز به آن دارد که از خداوند مدد جوید و این امداد را با دعایی لفظی و مطالبه آمیز ابراز نکند؛ با الحاح و تضرع از درگاه او مسألت جوید و زندگی موفق و مفید را از خداوند برای خود بطلبد.