حدیث ذیل چگونگی دعا کردن را در سیره امام باقر علیه السلام بیان می کند.

سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری «حوزه»/عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ كَانَ أَبِي إِذَا طَلَبَ الْحَاجَةَ طَلَبَهَا عِنْدَ زَوَالِ الشَّمْسِ فَإِذَا أَرَادَ ذَلِكَ قَدَّمَ شَيْئاً فَتَصَدَّقَ بِهِ وَ شَمَّ شَيْئاً مِنْ طِيبٍ وَ رَاحَ إِلَى الْمَسْجِدِ وَ دَعَا فِي حَاجَتِهِ بِمَا شَاءَ اللَّه

امام صادق عليه السلام فرمود: پدرم وقتى نيازى داشت به هنگام زوال ظهر آن را از خداوند درخواست مى‏كرد؛ وقتى مى‏خواست درخواست كند، ابتدا صدقه ‏اى مى‏ داد، بوى خوش استشمام مى ‏كرد و به مسجد مى ‏رفت و براى حاجت خود دعا می‌‏كرد.

(الكافي، ج‏2، ص: 478)