حجت الاسلام والمسلمین صحافی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، با تسلیت فرارسیدن سالروز شهادت حضرت زهرا(س)، با بیان این که زندگی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) راهنمای بسیار روشن برای کسانی است که بخواهند به بهترین حیات دنیوی و اخروی دست یابند، به تلاش حضرت زهرا(س) در راه اعتلای اسلام اشاره کرد و گفت: حضرت فاطمه(س) 8 سال در مکه پا به پای پدر در مسیر اعتلا و پیشرفت اسلام کوشید و یار و مددکار پدر بود .

وی ادامه داد: ایشان در شعب ابوطالب، سه سال در کنار پدر مشکلات را تحمل کرد  و زمانی که مشرکان، پیامبر(ص) را آزار و اذیت می کردند، پدر را دلداری می داد و زخم هایش را مداوا می کردند؛ این گونه بود که پیامبر(ص) ایشان را «ام ابیها» (مادر پدرش) نامیدند.

استاد حوزه علمیه تهران افزود: حضرت زهرا(س) همیشه رفتاری سرشار از ادب، تواضع و فروتنی نسبت به پدر داشتند. گرچه رابطه ایشان بسیارعاطفی و سراسر محبت و صمیمیت بود، اما این مسئله  مانع احترام و تواضع ویژه ایشان نسبت به پیامبر(ص) نمی شد.

حجت الاسلام والمسلمین صحافی با اشاره به اینکه فاطمه زهرا(س) بهترین الگو برای زنان  و مردان در تمام قرون بوده و خواهند بود، به همسرداری این بانوی بزرگ اسلام اشاره کرد و افزود: همسرداری حضرت فاطمه(س) بهترین الگو برای زنان مسلمان است.

وی اضافه کرد: شیوه رفتار با همسر برای یک زن آن قدر مهم است که حضرت علی (ع) می فرماید" جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است". فاطمه (س) با آن همه فضیلت، همسری نیکو و مطیع برای امیر مؤمنان علی(ع) بود. روایت است هنگامی که علی (ع) به فاطمه (س) می‌نگریست، غم و اندوهش برطرف می‌شد.

این مدرس حوزه علمیه تهران یادآورشد: زهرای اطهر(ص)، نام همسر خود را با احترام یاد می‌کردند. گاهی علی(ع) را با کنیه «اباالحسن» می‌خواند و گاهی با یاد قرابت نسبی (یا ابن عم). در حدیث شریف کساء آمده است که حضرت فاطمه(س) می فرماید"ابوالحسن على بن ابيطالب(ع) وارد شدند و فرمود سلام بر تو اى دختر رسول خدا، گفتم : و بر تو باد سلام اى ابا الحسن و اى اميرمؤمنان". این گونه نقل نام و خطاب احترام آمیز یکی از نکات اصلی رابطه زوجین نسبت به یکدیگر است.

حجت الاسلام والمسلمین صحافی در پایان ویژگی بارز حضرت فاطمه زهرا(س) را دفاع از ولایت در سخت ترین دوران و شرایط خواند و تاکید کرد : حضرت زهرا(س) زمانی که حریم ولایت را در خطر دیدند، بدون کوچکترین تعللی به حمایت از امام و مولای خود برخاستند و تا آن حد پیش رفتندکه فرزندان خود را به درب خانه انصار و مهاجرین می بردند تا بتواند حق امامت و جایگاه هدایت جامعه را به آنان متذکر شوند و سرانجام در این راه به شهادت رسیدند.

انتهای پیام