به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین ملکی در سلسله جلسات تفسیر قرآن کریم با موضوع "سبک زندگی قرآنی" که در سالن اجتماعات مؤسسه آموزش عالی بنت الهدی برگزار شد، ضمن تأکید بر بهره‌گیری از ظرفیت‌های عظیم ماه مبارک رمضان، تصریح کرد: در ماهی که ثواب تلاوت یک آیه قرآن، با ختم کل قرآن برابری می‌کند، باید با روحیه‌ای مضاعف، ضمن تمسک به آیات الهی، آموزه‌های قرآنی را در وجود خویش نهادینه نماییم.
این استاد حوزه در ادامه سخنان خود، با اشاره به تبلیغات سوء دشمنان اسلام در تفرقه افکنی میان مسلمانان، اذعان داشت: دشمنان اسلام، ضمن کمرنگ نمودن جلوه اعجاز آیات الهی، در صدد ممانعت از نهادینه سازی آموزه‌های قرآنی در جوامع بشری هستند.
وی با اشاره به آیه «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ» (سوره الصف، آیه 10)، تصریح کرد: خداوند متعال در قرآن کریم، ضمن تأکید بر بهره‌گیری از ظرفیت‌های دنیایی برای کسب متاع اخروی؛ بشارت معامله‌ای را به انسان می‌دهد، که سود آن تمام ناشدنی است و انسان را از گمراهی و تباهی در آتش دوزخ رهایی می‌بخشد.
مدیرمرکز تخصصی تفسیرحوزه، خاطرنشان کرد: ایام ماه مبارک رمضان بهترین فرصت برای درک مفاهیم عمیق آیات الهی است، تا آدمی به واسطه این كتاب حكمتآموز؛ ضمن نجوا با خدای خویش، هدایت یافته و جزء رستگاران قرار گیرد.
مدیر مدرسه علمیه معصومیه در ادامه آیات نخستین سوره لقمان را مورد توجه قرار داد و اذعان داشت: خداوند متعال در این آیات، ضمن تأکید بر حکمت آموزی قرآن کریم، با نگاهی دیگر سبک زندگی قرآنی را تبیین نموده، از احسان کننده‌گان به عنوان رستگاران روز جزاء، یاد می‌کند.
وی با تأکید بر این که آدمی باید، سبک زندگی خویش را با سبک زندگی قرآنی بسنجد، اظهار داشت: خداوند متعال در آیه « الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ »(سوره لقمان، آیه 4)، زكات دهندگان، یقین آوردگان به آخرت و اقامه کنندگان نماز را از ویژگی‌های برجسته نیکوکاران ذکر می‌کند.
حجت الاسلام والمسلمین ملکی با بیان این که تفاوت‌های زیادتی میان قرائت نماز و اقامه نماز وجود دارد، ابراز داشت: کسی که به آخرت یقین دارد اهل اقامه نماز است و معتقدان به آخرت، هیچگاه حق و حقوق مردم که خود عیال خداوند متعال به شمار می‌روند را پایمال نمی‌کند.
وی سبک زندگی حضرت لقمان(ع) را یکی از مصادیق ارائه شده برای تبیین سبک زندگی قرآنی، دانست و تصریح کرد: در آیات الهی و سیره اهل بیت(علیهم السلام) افراد متعددی برای الگودهی به جوامع انسان معرفی شده، که قرابت نزدیکی به انسان زمینی دارند.
این استاد حوزه، ضمن تأکید بر ممانعت از مهجوریت آیات الهی در همزیستی‌های دنیایی، اظهار داشت: برای ذکر مظلومیت قرآن، همین بس که ما قرآن را در کنج خانه‌ها محصور و تنها به قرائت آن بسنده کرده‌ایم و در سیره زندگانی خویش، تعمق و تأمل در آیات الهی را کمرنگ نموده‌ایم.
وی آیه « وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ ...»(سوره لقمان، آیه 6) را مورد توجه قرار داد و اذعان داشت: بر اساس آیات الهی، برخی از مردم با سخنان بیهوده، انسان را از تمسک به آیات الهی باز می‌دارند و خداوند متعال برای این گروه عذاب دردناکی را بشارت داده است.
مدیر مرکز تخصصی تفسیرحوزه با تأکید بر این که گوش، دهان جان آدمی است و گوش دادن به حرف حق به جان انسان جلا می‌بخشد، یادآور شد: هر آنچه انسان را از پاکی، طهارت، تقوا و یاد خدا بودن دور کند، حدیث لهو و سخن بیهوده به شمار می‌رود.
حجت الاسلام والمسلمین ملکی افزود: در جامعه‌ای که به بر پایه گناه، ریا، نفاق، رشوه خواری، ربا و ... استوار باشد، انسان های پاک مورد تمسخر قرار می‌گیرند.
سخنران این مراسم دو عنصر اعتقاد و عمل را از مهمترین مؤلفه‌های تقویت ایمان عنوان کرد و ابراز داشت: ایمان مرتبه تعالی اعتقاد به شمار می‌رود؛ چه بسا ممکن است، انسان به وجود ذات اقدس الهی اعتقاد داشته باشد، ولی ایمان نه؛ ایمان به نظارت الهی، مانعی بزرگ برای لغزش‌های احتمالی زندگی است.
وی با اشاره به این که ایمان و عمل، تعاملی دوسویه دارند، ابراز داشت: عمل بر روی ایمان و ایمان نیز متعاقباً بر روی عمل فرد، تأثیر می‌گذارد، لذا هر اندازه عمل انسان خالص‌تر باشد، ایمان فرد قوی‌تر خواهد بود و در نتیجه ایمان قوی، عمل آدمی را آسمانی‌تر می‌کند.
حجت الاسلام والمسلمین ملکی در پایان سخنان خود، ضمن بیان تفاوت‌های آسایش و آرامش، اظهار داشت: تجربه بشری ثابت نموده، که انسان در دنیای پر از آسایش، دچار افسردگی و نا آرامی است. بر اساس آیات و روایات اسلامی نیز، ایمان تنها گمشده آدمی است که در دل انجام وظایف الهی نهفته است؛ لذا عملی که خالصاً برای خدا باشد، آرامش مثال زدنی را در زندگی انسان رقم خواهد زد.
