به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه هشتادو هفتم سوره بقره پرداخته است.
«وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ وَ قَفَّيْنا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَيْنا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَريقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَريقاً تَقْتُلُونَ» (بقره، 87)
ترجمه: و همانا ما به موسى كتاب دادیم و از پس او پیامبرانى پى درپى فرستادیم و به عیسى بن مریم دلایل روشن بخشیدیم و او را با روح القدس تأیید و یارى نمودیم. پس چرا هرگاه پیامبرى، چیزى بر خلافِ هواى نفسِ شما آورد در برابر او تكبر نمودید؛ جمعى را تكذیب و جمعى را به قتل رساندید؟
خداوند پس از موسى(ع)، پیامبران دیگرى را نیز براى بنى اسرائیل فرستاد كه از جمله آنان، حضرت عیسى(ع) بود. اما هواپرستى و دنیاطلبى باعث شد كه آنان، پیامبران الهى را تكذیب كنند و حتى برخى از آنان را به قتل برسانند، زیرا انبیا حاضر به قبول خواسته هاى نابجاى آنان نبودند.
از این آیه مى آموزیم كه:
خداوند براى هدایت بشر، پیامبران بسیارى را فرستاده، امّا بشر به جاى قدردانى در صدد تكذیب و یا قتل آنان بر آمده است.
