کامران تفتی بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرگزاری حوزه، با بیان اینکه پایبندی به اخلاقیات رمز موفقیت بازیگر در سینماست، اظهار کرد: بازیگری یکی از مشاغلی است که در همه دنیا جذابیت خاص خود را دارد، چون شهرت و محبوبیتی که در این حوزه وجود دارد هر انسانی را نسبت به آن علاقمند می‌کند. در چنین شرایطی امکان اینکه از مزایای هنرپیشگی سوء استفاده شود، زیاد است. برای همین بهترین اهرم و وسیله برای جلوگیری از خطا پایبندی به اخلاقیات است که داشتن آن را یکی از ضرورت‌های بازیگری می‌دانم.
وی افزود: درباره اخلاقیات و اینکه منظور از این امر(الزام اخلاقیات در عرصه بازیگری) به چه حوزه‌هایی مربوط می‌شود، اظهار نظرهای متعددی را می‌توان مطرح کرد. برای مثال اخلاقیات انسانی یا عرفی، اما از دیدگاه من پایبندی به اخلاقیات انسانی بهترین مسیر در این زمینه است، زیرا وقتی پایبندی به این مهم(اخلاقیات اسلامی) پیش می‌آید، ناخودآگاه تمام اخلاقیات پسندیده در جامعه بشری مشمول این بخش می‌شود.
این بازیگر ادامه داد: پیامبر اکرم(ص) فرموده‌اند من آمده‌ام تا اخلاق را بر پا کنم. در چنین شرایطی وقتی اینگونه اظهار نظری مطرح می‌شود، طبیعی است که توجهات اخلاقی اسلام را کاملترین رویکرد بدانیم، اما اینکه یک بازیگر تا چه حد می‌تواند به این حوزه وفادار بماند باید آن را در تربیت خانوادگی آن فرد جستجو کرد، چون باور من این است کودکی هر فرد گرایشات بزرگی وی را هم در بر می‌گیرد، برای همین کسانی که در خانواده با اینگونه آموزه‌ها آشنا شده‌اند در مسیر کاریشان نیز پایبند اخلاقیات خواهند بود.
تفتی ادامه داد: بخش مهمی از اخلاقیات از دیدگاه من به خانواده دوستی هنرمند مربوط می‌شود، چون تجربه در همه کشورهای دنیا ثابت کرده کسانی که علاقمند به خانواده و روابط حاکم بر آن هستند به اخلاقیات توجه ویژه دارند. موضوع دیگری که می‌خواهم به آن تاکید داشته باشم نحوه ورود آدم‌ها به حوزه بازیگری است، چون برخی مواقع ممکن است فردی بدون اینکه لایق حضور در جلوی دوربین باشد به واسطه رابطه به این امر دست یابد. این اقدام به خودی خود امری ناپسند است، اما از آن می‌توان به عنوان یک بی‌اخلاقی حرفه‌ای نام برد. در عوض کسانی که از طریق مسیر صحیح به بازیگری ورود کرده‌اند عمدتاً افرادی هستند که به قواعد اخلاقی پایبندی بیشتری دارند.
ضرورت توجه هنرمندان به اخلاقیات در زندگی شخصی
وی با بیان این که هنرمند توجه به اخلاقیات را باید در زندگی شخصی خود نیز لحاظ کند، گفت: برخی از هنرمندان متصورند که پایبندی به اخلاق تنها در حوزه فعالیت‌های حرفه‌ای است، درصورتی‌که اگر دقیق بخواهیم به این موضوع بنگریم باید گفت که بخش مهمی از اخلاقیات در رفتار هنرمندان در زندگی شخصی آنها نمود پیدا می‌کند. به ویژه با گسترده شدن فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به نوعی پایبندی به موضوعات اخلاقی در زندگی شخصی هنرمندان جز اولویت‌ها است.
این بازیگر ادامه داد: دلیل مطلب فوق را اینگونه توضیح می‌دهم. وقتی مردم از بازیگری تصویری در ذهنشان دارند دوست دارند آن تصویر در واقعیت هم نمود داشته باشد، البته منظور مثبت یا منفی بودن نقش‌ها نیست، بلکه اگر هنرمندی جلوی دوربین شعار حمایت از اخلاق و خانواده را سر می‌دهد در دنیای واقعی نیز باید به آنچه که می‌گوید متعهد باشد. حال اگر این اتفاق رخ ندهد و دو گانگی شخصیت را در هنرمندان شاهد باشیم عواقب بسیار ناخوشایندی به بار خواهد آمد، چون ممکن است طرفداران هنرمندان سینما یا تلویزیون با الگو برداری از رفتار یا پوشش شخصیت‌های محبوب خود مروج برخی رفتارها در جامعه باشند.
ماندگاری در هنر هفتم در راستای اخلاق مداری است
تفتی درباره خود و دلبستگیش به اخلاقیات چنین توضیح داد: اینکه من بخواهم از خود سخن گویم چندان مطلوب نیست، اما همیشه سعی کردم آنچه را که در خانواده آموخته‌ام در زندگی حرفه‌ای خود نیز لحاظ کنم. در ضمن همیشه خود را جزئی از مردم می‌دانم و باور دارم اگر در جامعه محبوبیت یا شهرتی دارم، به واسطه توجه مردم به من است، برای همین از هر گونه غرور و رخوتی پرهیز می‌کنم. این مسئله علاوه بر اینکه به روی کیفیت کاری من تاثیر مثبت گذاشته، باعث شده ماندگاری من در سینما وتلویزیون مقطعی نباشد.
وی درباره انتخاب‌هایش نیز چنین توضیح داد: در کارهایی که به من پیشنهاد می‌شود موضوعات مالی الویت اصلی من نیست. این گفته را در کارنامه هنریم به خوبی می‌توان مشاهد کرد. همیشه سعی می‌کنم موضوعاتی را برای بازی انتخاب کنم که پیامش دغدغه مردم است. نکته دیگر به پیام کارهایم مربوط می‌شود. همیشه دوست دارم فیلم‌ها یا سریال‌هایی که بازی می‌کنم در آن اخلاقیات به عنوان یک فاکتور جدی پیام سریال باشد.
تفتی در انتهای سخنان خود تاکید کرد: مفاهیم و آموزه‌های مد نظرم را در برنامه تلویزیونی که (وقتشه) اجرا می‌کنم نیز به نوعی مد نظر قرار گرفته است، البته در برنامه های تلویزیونی که با حضور تماشاچی انجام می‌شود شکل پیام رسانی کلامی است، اما تلاش می‌کنم این شکل از اجرا به شکل شعاری نباشد.
