به گزارش خبرگزاری «حوزه» از کاشان، معاونت پژوهش حوزه علمیه کاشان در راستای آگاهی بخشی به طلاب و روحانیون، با بررسی دقیق شعار "دولت و ملت، همدلی و هم زبانی"  نکات مهمی را از این شعار استخراج کرد و در اختیار حوزویان قرار داده است.

نکته اول :

همدلی و هم زبانی در واقع همان «اتحاد ملت و دولت» در مبنا و عقیده و سخن است و در آیات قرآن کریم نیز در خصوص اتحاد امت اسلامی که اعم از ملتها و دولتهاست تاکید شده است.

نکته دوم :

نامگذاری های مقام معظم رهبری معمولا براساس شرایط زمانی و نیازهای فعلی هرسال انجام می شود، بنابراین به نظر می رسد ایشان در زمینه همدلی و هم زبانی ملت و دولت احساس خطر یا ضرورت نموده اند و با توجه به فضای خاص فعلی، بر تقویت همدلی و هم زبانی ملت و دولت تاکید نموده اند.

نکته سوم :

همدلی با تبانی متفاوت است، زیرا تبانی بوی توطئه می دهد و همدلی بوی صداقت یعنی در بحث همدلی واقعا اعتقاد به موضوع نهفته است، اما در تبانی گروه ها براساس شرایط ممکن است منافقانه و برخلاف اعتقادشان نیز سخن بگویند، متاسفانه در برهه هایی از زمان برخی از دولتها در فکر تبانی و اعلام موافقت صوری ملت و دولت بوده اند که این گروه ها معمولا علی رغم عدم تخصص دینی با نام دین نظرات خودشان را به مردم تحمیل نموده اند.

نکته چهارم :

هر تصمیمی براساس یک مبنا و تفکر شکل می گیرد؛ بنابراین همدلی و هم زبانی در صورتی اتفاق می افتد که مبانی دو گروه یعنی ملت و دولت یکسان باشد. به عنوان مثال اگر ملت در دلش از آمریکا نفرت دارد و او را دشمن می شمارد قطعا دولت نیز باید در این زمینه همین نظر را داشته باشد تا همدلی تحقق خارجی پیدا کند.

نکته پنجم :

هم زبانی نتیجه همدلی است یعنی تازمانی که دل ها یکی نباشد تقاضای همزبانی ملت و دولت معنا نخواهد داشت بنابراین یادمان باشد اول همدلی بعد همزبانی.

نکته ششم :

دل و زبان دو نعمت الهی هستند و دولت و ملت ایران نیز دو گروه مسلمان بنابراین هم دلی و هم زبانی دولت و ملت باید بر مبنای شرع باشد نه خواسته های فردی و گروهی و از آنجا که ملاک تشخیص حق از باطل دین اسلام است ؛مبنای همدلی و همزبانی دولت و ملت نیز احکام و مبانی شرعی و اسلامی خواهد بود و طبیعتا اگر در جامعه اسلامی محور «خدا» باشد نباید اختلاف مبنایی در بین نهادها و مردم اتفاق بیفتد.

نکته هفتم :

ممکن است در موارد نادری «همدلی» بین دولت و ملت باشد، اما هم زبانی وجود نداشته باشد، معمولا این موارد موقعی اتفاق می افتد که هردو (ملت و دولت) یک چیز را می خواهند، اما ادبیات هرکدام متفاوت از دیگری است و یا سلایقشان در اجرای آن موضوع باهم فرق می کند که در این موارد این تفاوت اندک در گفتمان یا سلایق صدمه ای به انسجام اسلامی نمی زند و چه بسا اگر در بستر تضارب آراء و اندیشه ها قرار گیرد زمینه رشد نظام را نیز فراهم می آورد.

نکته هشتم :

یکی از موقعیت خطرناک و خطر آفرین مواردی است که بین دولت و ملت نه «همدلی» باشد و نه «همزبانی» و آن موقع است که شالوده نظام به خطر می افتد، همچنین موقعیت خطرناک تری که نظام و جامعه اسلامی را تهدید می کند وضعیتی است که بین دولت و ملت نوعی همزبانی وجود داشته باشد اما بین این دو هیچ همدلی وجود نداشته باشد؛ در این مواقع است که یکی از این دوگروه(ملت و دولت) دست به دامان مصلحت اندیشی و یا نفاق و دورویی شده است که در این موارد مسئله بسیار خطرناک می شود و دشمن معمولا منتظر چنین اختلافات مبنایی است.

نکته نهم :

در موارد اختلاف دولت و ملت در همدلی یا هم زبانی ، ملاک تشخیص ، نظر حاکم شرع و رهبری نظام است ، نکته ای که بعد از فتنه ها و اتفاقات مختلف داخلی و خارجی حالادیگر لزوم رعایتش بر همگان واضح است.

یعنی چنانچه در جایی نظر دولت وملت از نظر مبنایی اختلاف پیدا کرد هردو باید رجوع کنند به رهبری نظام اسلامی و نظر ایشان فصل الختام مطلب باشد تا ثبات جامعه اسلامی محفوظ بماند.

نکته دهم: 

1-    اگر همدلی نباشد هم زبانی هم نباشد       نتیجه  اش می شود               تهدید امنیت ملی

2-    اگر همدلی باشد هم زبانی باشد             نتیجه اش  می شود                ثبات و امنیت و قدرت

3-    اگر همدلی باشد هم زبانی نباشد            نتیجه اش می شود                 تشدید اختلافات داخلی

4-  اگر همدلی نباشد هم زبانی باشد            نتیجه اش می شود                 ایجاد دوگانگی و نفاق

به امید روزی که همدلی و هم زبانی و هم اندیشی براساس نظرات امام عصر(عج) باشد. انشاءالله