به گزارش سرویس علمی و فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، «دردسرهای عظیم 2» عنوان سریال مناسبتی شبکه سه سیماست که توانسته مخاطبان بسیاری را به سمت خود جذب کند. دلیل این موفقیت را هم در چند آیتم می‌توان بیان کرد که به اختصار به آن خواهیم پرداخت. مسئله اول اینکه مجموعه در ادامه یک سریال پرطرفدار ساخته شده. برای همین این پیش زمینه باعث می‌شود تا احتمال موفقیت کار بالا رود. این اتفاق نیز بارها در سینما روی داده، زیرا اکثر مواقع دنباله هر فیلم پر مخاطبی با موفقیت همراه بوده است. این اتفاق را در سریال «پایتخت» هم می‌توانیم مشاهد کنیم. به همین دلیل است که امسال سری چهارم این مجموعه ساخته شده است.

دلیل دیگری که برای موفقیت این کار می‌توان نام برد قصه فیلم است که با فرهنگ توده مردم همخوانی دارد، زیرا تجربه سیما ثابت کرده سریال‌هایی که به سبک زندگی جامعه توجه دارند، توانسته‌ مخاطب را سمت خود بکشاند. در عوض کارهایی که محوریت آن قشر محدودی از جامعه بودند، نتوانسته اند با مردم ارتباط برقرار کنند. برای نمونه از سریال « گاهی به پشت سر نگاه کن» نام می‌برم که سریالی خوش ساخت به لحاظ استانداردهایی سریال‌سازی است، اما این کار به دلیل دور بودن از فرهنگ عمومی مردم، ارتباط لازم را برقرار نکرده و به نوعی گوی رقابت را به «پایتخت» و «دردسرهای عظیم» باخته است.

مطلب دیگر این‌که همیشه داستان‌های ملودرام در تلویزیون پرمخاطب بوده است. پدر یا مادر ی که فرزند خود را گم کرده یا نوزادی که سر راه قهرمان داستان سبز می‌شود. این موضوعات همیشه در تلویزیون ما جواب داده، برای همین است که می‌بینیم پرداختن به کلیشه‌های سطحی و گاه نادرست هیچگاه از بین نمی‌رود. برای مثال در سریال «دردسرهای عظیم» شاهدیم که مادر شوهر یکی از شخصیت‌های داستان که نقشش را خانم سپاه منصور ایفا می‌کند به شدت پلید و بدجنس است، بدون این‌که بخواهد در کنار این تیرگی شخصیت، نقطه مثبتی هم برای آن در نظر گرفته شود. این قبیل رفتارها نوعی توهین به مادر شوهران و مادر زنان کشورمان است که گاهی داماد و عروس خود را هم اندازه فرزندانشان دوست دارند.

البته گفته فوق به این معنا نیست که در میان آنها افراد بد وجود ندارد، اما برای اینکه بدجنس بودن شخصیتی را تصویر کنیم حتما نباید نگاهی کاملا سیاه به وی داشته باشیم، بلکه می‌شود با نگاهی واقع‌گرا برخی از رفتارهای نادرست در مادر زن یا شوهر را مطرح کرد. مطلب دیگر در این سریال نگاه غلط به شخصیت مرد در این سریال است. آقای حسین محب اهری در «دردسرهای عظیم» نقش شوهری را ایفا می‌کند که دائما در آشپزخانه بوده و مشغول کار آشپزی است. به نوعی با افراطی که در این تصویرسازی شده، شخصیت مرد خانواده در این سریال زیر سوال رفته است. در این میان تنها چیزی که باقی می‌ماند رواج برخی الگوهای نادرست است که ممکن است فرهنگ عمومی جامعه را تحت تاثیر خود قرار دهد.

درباره بازیگران این سریال باید به این نکته هم اشاره کنم که در مجموع تمام بازیگرانی که برای این کار انتخاب شده‌اند، هنرمندانی هستند که با نقششان همخوانی لازم را دارند. این مسئله را نیز باید امتیازی برای کارگردان محسوب کرد، چون انتخاب درست بازیگر می‌تواند نیمی از راه موفقیت یک سریال ماه رمضانی را مشخص کند. در این میان بازی‌های مهدی هاشمی، جواد عزتی، امیر حسین صدیق و جز امتیازات ویژه این سریال است که بسیار خوب از کار در آمده است. درباره بازیگران این مجموعه باید به مطلبی هم اشاره کنم آنهم بازی جواد عزتی است که به عقیده نگارنده بسیار خوب و طناز است. یعنی هم می‌تواند به تنهایی بار طنز سریال را به دوش کشد هم این‌که در مواقع لازم به شدت به بار درام کار بیفزاید.

درباره کارگردانی برزو نیک نژاد همه باید گفت که مشخص است کارگردان با ساختن مجموعه «دردسرهای عظیم» در حال تجربه اندوزی برای سینماست، البته راهی که وی در پیش گرفته نشان می‌دهد فیلمساز موفقی در حوزه سینمای بدنه خواهد بود، اما این‌که در ادامه تا چه حد به سمت سینمای دینی سوق پیدا خواهد کرد باید در انتظار آن روز بود. نکته دیگر مربوط به بحث فنی این سریال می‌شود به ویژه تصویربرداری این کار که با کیفیت بالا انجام شده، درصورتیکه با توجه به زمان کمی که در اختیار گروه است در آوردن چنین تصاویری در بحث فیلمبرداری کاری دشوار است.

اما درباره مضمون و پیام این فیلم باید بگویم که اتفاق خاصی در این سریال نیفتاده که بخواهیم ادعا کنیم این سریال توانسته جامعه را تحت تاثیر خود قرار دهد. این مجموعه تنها اثری سرگرم کننده است که فقط برای همین دلیل ساخته شده، البته شخصیت‌های مختلف داستان سعی می‌کنند برخی آموزه‌های اخلاقی را در قالب کلام بیان کنند اما مطمئنا این تاثیر گذاری نمی‌تواند ماندگار باشد. نکته دیگر این‌که داستان‌هایی که در این سریال روی می‌دهد هیچ ربطی به ماه رمضان ندارد، بلکه تنها قصه‌هایی هستند که در این ماه روی داده اند، درصورتیکه اگر می‌شد همخوانی بهتر و بیشتری بین داستان و ماه مبارک ایجاد کرد مسلما بر کیفیت و جذابیت اثر افزود می‌شد.

در پایان این یاداشت اگر بخواهیم نمره‌ای به سریال «دردسرهای عظیم» بدهیم باید گفت این کار توانسته در مجموع نمره قبولی را بگیرد، اما هنوز برای این‌که بتوان به آن عنوان یک کار خوب و حرفه‌ای داد راه بسیار برای پیمودن است، البته توصیه می‌شود که دیگر در سال بعد ادامه‌ای برای کار در نظر گرفته نشود، چون داستان بیشتر از این کشش طولانی شدن را ندارد.