به گزارش خبرگزاری «حوزه» جشنواره فیلم فجر با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد. رویدادی که هر ساله در زمان برگزاری حواشی مختلفی را در جامعه هنری و فرهنگی به وجود می‌آورد. این رویداد را در سال‌های اخیر می‌توان مهمترین جشن سینمای انقلاب اسلامی نامید که به لحاظ جذابیت و میزان مخاطب، طیف‌های گسترده‌ای از جامعه را به خود اختصاص می‌دهد.

جشنواره فیلم فجر هر ساله به موضوعاتی خاص توجه دارد که به نوعی موجب عکس‌العمل منقی و یا مثبت می‌شود. برای مثال گاهی با پرداختن به موضوعی مانند خیانت تصویری سیاه از خانواده ایرانی ترسیم می‌کند یا در سالی دیگر با پرداختن به فقر، معضلات را به شکل اغراق شده مطرح می‌کند، البته در این دوره از شدت این کارها تا حدودی کم شده بود، هرچند این امتیاز در مقایسه با سال‌های گذشته است، اما هنوز برای رسیدن به نقطه آرمانی راهی طولانی باید طی شود.

جدا از این موضوع می‌خواهیم ارزیابی اجمالی از آثاری داشته باشیم که در جشنواره فیلم فجر توانست جوایز را به خود اختصاص دهد. اولین فیلم «ماجرای نیمروز» است. این فیلم به لحاظ ساختار سینمایی در اوج است، هرچند فیلم «سیانور» نیز در سال گذشته از چنین ظرفیتی بهره برده است.

کارگردانی «ماجرای نیمروز» را محمد حسین مهدویان به عهده دارد که سال گذشته با اثری تحسین برانگیز توانست توجه همه را به سمت خود جذب کند. این فیلمساز جوان به خوبی دوربین را می‌شناسد ، برای همین تصاویر و قاب‌هایی که انتخاب می‌کند، بسیار سینمایی است. در ضمن انتخاب بازیگران فیلم هم شکلی شایسته و خوب دارد. جدا از این مهم فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» به موضوعی می‌پردازد، که در گذشته بخشی از دغدغه‌های اصلی کشور بود. اما امروز درباره آن سخن گفته نمی‌شود، برای همین فیلمساز جوان این فیلم به خوبی در این حوزه ورود کرده و حرف‌هایی را می‌زند که نسل جوان تا به امروز آن را نشینده است. نکته درخور توجه اینکه هر چند فیلم توسط یک نهاد دولتی تهیه شده، اما حرف‌هایی که زده می‌شود، به هیچ وجه شکل دولتی و سفارشی ندارد.

درباره مطلب فوق می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که ذکر آن را ضروری می‌دانم، ما همیشه در سینما به فیلم‌های سفارشی نقد وارد می‌کنیم، رویکردی که به نظرم اشتباه محض است، چون سینما نیازمند، آثاری است که توسط دولت حمایت شود، چراکه بخش خصوصی قادر به برآورده کردن هزینه‌های آن نیست، اتفاقی که در هالیوود نیز رخ می‌دهد، اما آنچه اهمیت دارد، این که سفارش دهنده در جریان ساخت دخالتی نداشته باشد.

*حمایت از فیلم هایی با مضمون انقلابی ضروری است

به هر حال این فیلم توانست در شب اختتامیه جوایز مختلفی را به خود اختصاص دهد،این امر سبب می شود به دیگر فیلمسازان جوان نیز انگیزه ‌دهد تا به این حوزه ورود کنند، چون اگر سینماگر بداند کارش حمایت و دیده می‌شود، بیشتر سراغ موضوعات انقلابی می‌رود. برای همین باید حمایت از این فیلم را در جشنواره سی‌و‌پنجم فیلم فجر آیتم بسیار مثبت این رویداد سینمایی ذکر کرد.

در این یاداشت اندکی نیز درباره فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء» حرف می‌زنیم. فیلمی که کارگردانی آن به عهده وحید جلیلوند است. این فیلمساز سال گذشته نیز با «چهارشنبه 19 اردیبهشت» نشان داد سینما را به خوبی می‌شناسد و می‌داند چگونه به موضوعات بپردازد، درضمن این هنرمند می‌داند که نشان دادن نقاط ضعف به تنهایی نشان از دغدغه‌مند بودن فیلمساز نیست، بلکه فیلمساز باید بتواند در کنار تصویر کردن نداشته‌ها، امید را هم به جامعه تزریق کرد. برای همین هم در فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء» قهرمان وجود دارد، اتفاقی که دیگر در سینمای امروز ما روی نمی‌دهد و شخصیت‌های اصلی فیلم عمدتاً افرادی معمولی هستند، پس نباید از چنین افرادی انتظار دادن امید داشت.

*نمره قبولی جشنواره فجر امسال

البته نیاز به قهرمان در فرهنگ دینی ما نیز به وفور مد نظر قرار گرفته که بزرگترین شکل آن را در حماسه عاشورا می‌توان مشاهده کرد. نگاه به قهرمان در جامعه بخشی از ضروریات جامعه است، چون این قهرمان است که جامعه را رو به جلو حرکت می‌دهد. این اتفاق در انقلاب اسلامی نیز روی داد و امام (ره) با حرکتی قهرمانانه ملت را علیه طاغوت زمان رهبری کرد. این اتفاق در فیلم «بدون تاریخ، بدون امضاء» به نحوی دیگر رخ می‌دهد و ما می‌بینیم بازیگر اصلی فیلم عزت یک پدر را حفظ می‌کند، حتی این کار را به قیمت زیر سوال رفتن خود انجام می‌دهد.

اما مطلب پایانی اینکه در مجموع می توان به جشنواره سی‌وپنج، نمره قبولی داد، چون هم آثار نگاهی مثبت‌تر پیدا کرده‌اند و هم نحوه اجرا شکلی مطلوب‌تر از گذشته داشته است.