حسین سلطان محمدی، منتقد و کارشناس سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه» درباره سی‌و‌پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر اظهار کرد: آنچه در جشنواره این دوره مشاهده کردیم دست‌آورد سینمای ایران در یک سال گذشته است، البته تمامی فیلم‌ها را تماشا نکردم، برای همین نظرم نیز مطابق کارهایی است که دیده‌ام.
وی افزود: اگر از من بخواهند به جشنواره امسال نمره دهم، آن را به کل رد نمی کنم، اما به آن نمره بالایی هم نمی دهم، چون عمده کارها، کیفیتی متوسط داشت که نکات آن‌چنان شاخصی را نمی‌شد دید، البته در این دوره، خوشبختانه موضوعاتی چون خیانت در جشنواره وجود نداشت، رویکردی که نشان می‌دهد به‌درستی از سوی سازمان سینمایی جریان سازی شده است.
*مرکز توجه جشنواره فیلم فجر امسال خانواده بود
وی در پاسخ به این سؤال که عمده آثار به چه مضامینی توجه داشتند، گفتند: در فیلم‌های اجتماعی بازهم خانواده مرکز توجهات است با این تفاوت که به زندگی خانوادگی قبل و بعد ازدواج توجه می‌شود. منظورم این است که یا کارهایی مدنظر قرار می‌گیرد که هنوز دو طرف ازدواج نکرده‌اند، یا اینکه زن و شوهر از هم جدا شده و به این جدایی پرداخته می‌شود.
سلطان محمدی به مطلب فوق اضافه کرد: همیشه وقتی فیلمهایی که در خانواده به نمایش درمی‌آید را می‌بینم، یک سؤال در ذهنم مطرح می‌شود آن‌هم اینکه چرا در همه تولیدات سینمایی وقتی درباره خانواده حرف زده می‌شود تنها به نداشته‌ها پرداخته می‌شود و به‌هیچ‌وجه به داشته‌ها نظری نمی‌شود؟ آیا لازم نیست در کنار نشان دادن ضعف‌ها، برخی مواقع فیلم‌هایمان به زیبایی‌های خانواده ایرانی هم، بپردازیم؟
وی به توضیح فوق اضافه کرد: وقتی سؤال مورد نظر را از برخی سینماگران بپرسیم، جوابشان این خواهد بود که نشان دادن نقاط ضعف نشانگر متعهد و دغدغه مند بودن سینماگر است! این ادعا به‌هیچ‌وجه منطقی نیست، چون در هیچ جا گفته نشده اگر فیلم‌سازی به داشته‌های خودمان توجه کند و در اثرش تصویری افتخارآمیز از ایران اسلامی تصویر کند، فیلم سفارشی یا دولتی است.
سلطان محمدی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: مطلب دیگری که می‌خواهم به آن اشاره کنم، این که در جشنواره سی‌و‌پنجم فیلمی را ندیدم که به شکل مغرضانه‌ای از ایران اسلامی تصویری سیاه داشته باشد و به اصلاح جز کارهایی قرار گیرد که در پی سیاه‌نمایی هستند، البته فیلم‌های تلخ کم نبود، اما نمی‌شد به آن‌ها کارها مغرضانه گفت. نکته دیگر اینکه در جشنواره سعی شده به فیلمهایی توجه شود که در آن امید وجود دارد. این اتفاق را می‌توان در نحوه اهدای جوایز به‌خوبی مشاهده کرد.
وی درباره اهدای سیمرغ‌ها به برگزیدگان این‌گونه توضیح داد: خوشبختانه در این دوره به فیلمهایی جایزه داده شده که برای خیلی‌‌ها قابل پیش‌بینی بود، اتفاقی که نشان می‌دهد، داوری‌ها نسبتاً خوب انجام شده؛ برای مثال هیچ فردی از گرفتن جایزه توسط نوید محمد‌زاده تعجب نکرد، یا اینکه موفقیت فیلمهایی چون «ماجرای نیمروز» و «بدون تاریخ، بدون امضاء» برای کسی غیرقابل پیش‌بینی نبود.
وی درباره جایگاه فیلم‌های انقلابی و دفاع مقدسی در جشنواره هم این‌گونه توضیح داد: به نظر من فیلمهایی که در حوزه دفاع مقدس و انقلاب ساخته شده بودند به شکل تقریباً خوبی مورد توجه قرار گرفتند، البته فیلمهایی دیگری هم در حوزه دفاع مقدس داشتیم که دیده نشدند، اما آن کارها قابل مقایسه با فیلمهایی نظیر «ویلایی‌ها» و «ماجرای نیمروز» نبودند.
وی در پاسخ به این سؤال که نحوه حمایت از فیلم‌های ارزشی در جشنواره به چه صورت می‌بایست باشد؟ گفت: سؤال خوبی مطرح کردید، چون برخی مواقع تصور می‌شود، حمایت از کارهای ارزشی به این معناست که دیگر تولیدات سینما نادیده گرفته شوند، درصورتی‌که این رویکرد خود اجحاف به سینمای دینی و انقلابی است، اما این توقع می‌رود که اگر کار خوبی در این حوزه تولید شده، دیده شود، اتفاقی که خوشبختانه رخ داد و در سال گذشته با نادیده گرفتن «سیانور» اتفاق نیفتاد.
سلطان محمدی در پاسخ به هیئت داوران جشنواره هم این‌گونه توضیح داد: هیچ‌گاه نمی‌توان ترکیب هیئت داوران را به‌گونه‌ای چید که کسی معترض نباشند، چون در نهایت انتخاب یک گروه هفت نفره از میان این همه کارشناس و سینماگر امری غیرممکن است، برای همین من چندان به دنبال این موضوع نیستم، درباره تصمیمات هیئت داوران اظهارنظر کنم، چون همیشه اعتراضات بوده و بازهم وجود خواهد داشت.
وی در پایان تصریح کرد: جشنواره فیلم فجر تصویر شکوه و عظمت انقلاب اسلامی است و در این مهروموم‌ها تاثیرگذری واضحی در سینما داشته، برای همین نقدهایی که پیرامون این رویداد مطرح می‌شود راهگشا باشد، نه اینکه تنها به‌واسطه گرایشات سلیقه‌ای و سیاسی پیرامون این رویداد اظهارنظر شود.
