به گزارش خبرگزاری «حوزه» از مشهد، حجت الاسلام والمسلمین مسعود آذربایجانی، قائم مقام پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، در جمع استعدادهای برتر شرکت کننده در اردوی علمی در مجتمع آفتاب ولایت مشهد، گفت: ایمان در قرآن کریم ستون فقرات فضائل است. ایزوتسو در کتاب « ساختمان معنایی مفاهیم اخلاقی در قرآن» به این جمع بندی می رسد که محور تمام فضائل اخلاقی ایمان و محور تمام رذائل کفر است.

وی در رابطه با ضرورت بحث از ایمان، افزود: ما با کاهش دین داری در جامعه مواجهیم و ناچاریم به بحث ایمان برگردیم، با دامنه های مختلفی که دارد، تحقیقات متعددی شده است، در دانشگاه تهران در سال 95 تحقیقی شده است که 28 استان را در بر می گرفت، که در بخش ها و مؤلفه های مختلفی از جمله دین داری در مناسک و دین داری در حوزه اخلاق بررسی صورت گرفته نشان می دهد که در حوزه مناسک کاهش دینداری پر رنگ تر است، پس باید بحث تعمیق ایمان را دنبال کنیم.

عضو هیئت علمی گروه روان‌شناسان پژوهشگاه حوزه و دانشگاه ادامه داد: در مباحث روان شناسی دین،  پژوهش های مختلفی انجام شده که ایمان با فضائل نسبت بسیار زیادی دارد و نبود آن، انحرافات اجتماعی را به دنبال خواهد داشت. پس این هم می تواند یک بُعد دیگر از ایمان گرایی باشد.

عضو شورای علمی تهیه سند ملی اخلاق اسلامی، گفت: از نظر تاریخی کمترین منابع در مورد بحث ایمان است. مثلا در اهل سنت تنها کتاب « الایمان» این تیمیه است و از جمله معدود کتاب ها در شیعه « حقایق الایمان» شهید ثانی است و این خود نیاز به بازنگری دارد که چرا اینقدر کم بهش پرداخته شده است.

وی در مورد معنای ایمان ابراز داشت: در ایمان هم بعد معرفتی و هم بعد عاطفی و هم بعد عمل مهم است و دخیل اند، البته ما نمی خواهیم بگوییم مثل خوارج که عمل جزء ایمان است و نه همانند مرجئه بیان کنیم که جزء نیست، بلکه فی الجمله  و به عنوان مقتضی اثر دارد. حال می رسیم به معنای « تعمیق ایمان»، باید بدانیم که پیش فرض این بحث ایمان مقوله به تشکیک است، یکی از بهترین منبع ها خود قرآن است، که درجاتی برای مؤمنان قائل شده است: هُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصيرٌ بِما يَعْمَلُونَ (163، آل عمران) پس این موارد نشان می دهد که ایمان قابل افزایش و کاهش است.

انتهای پیام