خبرگزاری«حوزه»، چندی پیش رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با رجب طیب اردوغان رئیس جمهور کشور ترکیه ضمن توطئه خواندن طرح جدایی اقلیم کردستان عراق از دولت مرکزی، تاکید کردند که رژیم صهیونیستی به دنبال ایجاد «اسرائیل جدید» در منطقه می باشد.

تعبیر «اسرائیل جدید» تعبیر قالب تأملی ست که توجه به آن می تواند زوایای توطئه اسرائیلی جدایی اقلیم کردستان و تأثیر مخرب آن بر منطقه را آشکار سازد.

بی شک رژیم صهیونیستی نه تنها به عنوان تنها حامی استقلال کردستان که به صورت علنی و رسمی این حمایت را اعلام کرده است بلکه اساسا طراح و مجری این پازل در قالب یک طرح کلی برای خاورمیانه است. خاورمیانه ای که بر محوریت اسرائیل جدید و منافع این رژیم جعلی طراحی شده است.

حدود یک ماه قبل «یائیر گولان» تئوریسین صهیونیستی اندیشکده سیاست خاور نزدیک در واشنگتن در سخنان قابل تأملی ضمن اعلام حمایت از طرح استقلال اقلیم کردستان اظهار کرد: با توجه به بی ثباتی در منطقه خاورمیانه تشکیل یک موجودیت مستقل و مسنجم کُردی در وسط این باتلاق فکر بدی نیست.

با توجه به این اظهار نظر و سخنان مشابه از مقامات رژیم صهیونیستی بی گمان یکی از اصلی ترین انگیزه های طرح استقلال کردستان عراق احتیاج اسرائیل به عمق استراتژیک در قلب خاورمیانه است. رژیم صهیونیستی به دلیل عدم برخورداری از عمق استراتژیک همواره در آسیب‌پذیری دائمی در منطقه به سر می‌برد، لذا گزینه منطقی در این رابطه تعریف زمین‌های جدیدی برای ادامه حیات و زیست در منطقه است، استقلال کردستان عراق و دولتی برآمده از جریان فکری صهیونیسم که منابع نفتی کرکوک را در دست دارد، می‌تواند تضمین‌کننده بقای این رژیم باشد.

در این میان قدرت گرفتن ایران نیز در کنار محور مقاومت با غلبه بر گروه‌های ترریست داعشی و تکفیری بیش از گذشته رژیم صهیونیستی را به اجرایی کردن برنامه تجزیه کشورهای منطقه سوق داده است. به همین مناسبت رژیم صهیونیستی درسدد حفظ حمایت و ارتباط با کردها بوده و تل آویو مشارکت‌های استراتژیک با کردهای عراق را ادامه می‌دهد تا بدین ترتیب از منزوی شدن خود ممانعت به عمل آورد و از طرف دیگر با همکاری کردها بر تحولات منطقه‌ای موثرتر باشد. کاهش توان ایران و ترکیه با استقلال کردستان عراق و استفاده ابزاری از کردستان مستقل به مثابه اهرم فشار بر کشورهای یادشده در صدر برنامه‌های این رژیم و درگیری‌های احتمالی در آینده غرب آسیا قرار دارد.

اهمیت موضوع وقتی آشکارتر می شود که سابقه ارتباط رژیم صهیونیستی و اکراد مد نظر قرار بگیرد. کردها که پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی به دنبال تشکیل دولتی مستقل بودند، به دلیل گسل‌های جغرافیایی کردستان عراق خود را در حصار عراق، سوریه، ترکیه و ایران می دیدند و از همین رو از همان زمان روابط این اقلیم با رژیم صهیونیستی برای شکستن این محاصره شکل گرفت. هسته اولیه این روابط در دهه‌های 1950-1940 و به دنبال خروج یهودیان کرد از عراق به مقصد اراضی اشغالی و دوران جنگ‌های جدایی‌طلبانه کردها از عراق، نضج یافت و در دهه 1960 به کانونی جهت حمایت از مقاومت کردی علیه دولت مرکزی عراق تبدیل شد.

بی گمان با توجه به قرار گرفتن اقلیم کردستان در یکی از بزرگترین تنگناهای ژئوپلتیکی که آسیب‌پذیری آن را دو چندان می‌کند، گرایش به گسترش رابطه با رژیم صهیونیستی از دید اکراد برای غلبه بر انزوای جغرافیایی به نظر امری محتوم می‌آید. و این در حالی است که این سرزمین قفل شده در خشکی جهت دستیابی به هویت کردی مستقل، با چشم‌انداز پیچیده‌ای مواجه می باشد. چرا که وجود برخی چالش‌های داخلی و خارجی رژیم صهیونیستی مسیر استقلال را برای اقلیم کردستان سخت خواهد کرد. از یک سو عدم دسترسی رژیم صهیونیستی به نتیجه مطلوب در صلح با مصر و اردن که در روزگار کنونی با کاهش اقبال عمومی این دو کشور به رژیم اشغالگر روبرو است و از سوی دیگر پدیده مهاجرت معکوس که رژیم صهیونیستی در داخل اراضی اشغالی بدان مبتلاست. اساس شکل‌گیری رژیم صهیونیستی که بر ترغیب یهودیان به مهاجرت از سراسر جهان به فلسطین بنا گذاشته شد، امروزه به گونه‌ای تغییر شکل یافته که انگیزه زندگی در سرزمین‌های اشغالی را به دلایل مختلف، به خصوص ناامنی دائمی و عدم تحقق «رفاه اجتماعی»، به صورتی از ساکنان خود گرفته که خواهان مهاجرت به دیگر کشورها هستند. مهمترین نتیجه چنین حرکتی، کاهش میزان جمعیت و نرخ رشد و نیز ظهور تغییرات اساسی در ساختار طبقاتی جامعه صهیونی و حتی تعیین ویژگی‌های فرهنگی و نژادی خواهد بود. وخامت اوضاع اقتصادی، تهدیدات امنیتی و کم شدن احساس تعلق به دین یهود هم از دیگر دلایل مهاجرت معکوس به شمار می‌رود. به موازات شکل‌گیری این پدیده و تسریع روند آن در سال‌های اخیر، کاهش ورود یهودیان از سایر نقاط جهان به سرزمین‌های اشغالی نیز بر معضلات قبلی افزوده شده است و این خود چالشی اساسی در راه شکل گیری اسرائیل جدید محسوب می شود.

به هر حال بزرگترین مانع بر سر راه رژیم صهیونیستی برای تحقق به شکل گیری اسرائیلی جدید در منطقه و تحقق به رؤیای خاورمیانه جدید، اتحاد و همبستگی دولت های منطقه یعنی ایران، عراق، ترکیه و سوریه است که این مهم رژیم صهیونیستی را بیش از پیش در منطقه در انزوا قرار خواهد داد.

حسین علاءالدین