خبرگزاری «حوزه» / طبق آمار دزفول در طول جنگ حدود سه هزار نوبت بمباران شد و این شهرستان در طول جنگ تحمیلی 172 بار توسط انواع موشک های 3 متری و 9 متری اسکاد B ساخت شوروی، دو هزار و 500 نوبت توسط توپ و 300 بار مورد حملات هواپیماهای دشمن قرار گرفت و در این حملات بیش از 19 هزار واحد مسکونی تخریب شد.

عنوانی که عراقی‌ها به دزفول دادند «بلد الصواریخ، یا شهر موشک‌ها» بود، چرا که دزفول شهری بود که بعثی ها به صورت مستقیم وارد آن نشدند، ولی 3 هزار مرتبه از سوی دشمن مورد بمباران قرار گرفت و تخریب های شدیدی را تجربه کرد.

به بهانه روز مقاومت و پایداری، خبرنگار «حوزه» در اهواز به سراغ حجت الاسلام منصور کیانی، مدیر حوزه علمیه آیت الله قاضی(ره) دزفول که در طول هشت سال جنگ تحمیلی شهر را ترک نکرد و از نزدیک شاهد مظلومیت ها و جنایات رژیم بعث علیه ملت ایران بود، رفته و از حال و هوای آن روزها جویا شده است.

*از حال و هوای دزفول در زمان بمباران بگویید؟

در آن زمان و در بمباران های شدید برخی خانواده ها به خاطر مشکلات و نابه سامانی ها، شهر را ترک کردند و به جای امن رفتند، اما بسیاری بودند که حاضر نشدند در زیر بمباران های رژیم بعث شهر را ترک کنند.

در آن دوران در شهر معنویت عجیبی حاکم بود و بنده به شخصه دلم برای آن معنویت تنگ شده، با وجود این که ترس و دلهره وجود داشت، اما خون شهدا و کلام نافذ امام خمینی(ره) سبب می شد آرامشی عجیب بر دل ها حاکم شود.

معنویتی که در شهر حاکم بود سبب می شد که در دزفول بمانم و به سبب وجود همین فضا مردم یقین داشتند که هر که با خدا و برای اسلام مقاومت کند پیروز خواهد شد.

در جبهه ها از دور ممکن است بگویید ترس و اضطراب در میان نیروها وجود داشت،اما در چادرهای رزمندگان چنان معنویتی حاکم بود که غیر قابل توصیف است.

*وظیفه روحانیت و حوزه های علمیه در دوران دفاع مقدس چگونه بود؟

حوزه های علمیه و تحصیل معارف دینی پس از انقلاب اسلامی رونق گرفت، چرا که قبل از آن و در دوران شاه فضای خفقانی نسبت به این مسائل بر مردم حاکم بود.

در دزفول حوزه های علمیه پس از انقلاب رونق گرفت و بسیاری از طلاب آن زمان که وارد حوزه علمیه شدند و سپس به جبهه ها جنگ رفتند شهید شدند به گونه ای که در حال حاضر در خاطرم است در حدود ۲۰ طلبه شهید دزفول به انقلاب اسلامی ایران تقدیم کرده است.

آیت الله قاضی و مرحوم شیخ عباس مخبر نیز از علمایی بودند که که در آن ایام در دزفول به هدایت و راهنمایی مردم می پرداختند و در حرکت های مردمی دزفول بسیار تأثیرگذار بودند.

*صحنه ی خاصی از بمباران دزفول در ذهن دارید؟

در یک روز زمستانی، به خاطر تحرکاتی که منافقین در شهر انجام می دادند، در کنار ایستگاه برق شهر در حال پست دادن بودم و پس از اتمام پست به خانه رفتم، از فرط خستگی به خواب عمیقی فرو رفتم، هنوز نیم ساعتی از خوابم نگذشته بود که مدام یک نفر با دست به من می زد تا بیدار شوم، زمانی که بیدار شدم، دیدم روی پتو پر از شیشه های خورد شده است.

سراسیمه به خیابان که رفتم و دیدم که شهر پر از دود بمباران است، متوجه شدم که خانه پدر بزرگمان نیز مورد حمله موشک ها قرار گرفته، به آن جا رفتم، به علت شدت بمباران ها خانه قابل تشخیص نبود؛ چرا که در آن منطقه به واسطه ی بمبی که پرتاب شده بود حدود ۶۰ خانه باهم تخریب شد.

موشک های۱۲ متری بر سر مردم می ریختند، یک بار نیز یادم هست پس از موشک باران در حالی که به کمک مردم رفته بودم و آوارها را با کمک دیگران کنار می زدیم، دوباره موشک های به شهر پرتاب شد و بنده با چشمانم دیدم که اسباب و اثاثیه مردم به هوا می رفت و دوباره به زمین می افتاد.

*روحیه مقاومت مردم نشأت گرفته از چه بود؟

امنیت، آرامش و آسایش بدون شک نیاز و خواسته ی طبیعی همه مردم است، اما در آن دوران مسائلی وجود داشت که مردم حاضر نشدند آن را بپذیرند، از این رو با استقامت و پایداری جواب آنان را دادند و این استقامت ممکن است ابتدایش سخت باشد، اما نهایت و سرانجامی شیرین دارد.

تنها مسئله و عاملی که سبب می شد مردم همچون کوه در برابر دشمن استقامت کنند ایمان راسخ آنان بود و با این که وضعیت جنگی بود اما مردم احساس آرامشی درونی و سبکی خاطر داشتند.

ایمان نقطه مشترک مردم در کشورهای مقاوم است و هر چه مقاومت قوی تر باشد، تأثیر آن نیز در شکست دشمن بیشتر است.

در آن دوران شب در حالی می خوابیدیم که نمی دانستیم صبح از خواب بیدار می شویم یا بدن هایمان تکه تکه خواهد شد. آن استقامت ثمره اش عزت و اقتدار روز افزون نظام اسلامی است، مقاومت مردم در دزفول و دیگر شهر های استان خوزستان، امروز به الگویی برای دیگر کشورها تبدیل شده و گسترش جبهه مقاومت میوه شیرینی است که در هشت سال جنگ تحمیلی به ثمر نشست.

*چه مسائلی سبب تضعیف روحیه مقاومت مردم می شود؟

اگر در برابر باد های مخالف و توطئه های دشمنان مقاومت نکنیم سبب می شود که این باد مخالف ما را با خود به هر سو بکشاند و سرانجامی جز نابودی نیز به همراه نخواهد داشت، اما اگر استقامت کنیم، پیروزی، ماندگاری و عزت را برای خود به ارمغان خواهیم آورد.

خداوند در قرآن کریم می فرماید «وَأَن لَوِ استَقاموا عَلَى الطَّريقَةِ لَأَسقَيناهُم ماءً غَدَقًا» و معنی این آیه این است که اگر در راه ایمان استقامت ورزید، با آب فراوان سیرابشان میکنیم.

سخن پایانی؟

جوانمردی و ماندگاری صبر بهترین میراثی است که انسان می تواند به جای بگذارد و هر عقب نشینی در برابر دشمن لکه ننگی است که در دنیا آدم را مفتضح می کند.

صبر و استقامت سبب شده که شهدا و جانبازان به اسطوره های این مرز و بوم تبدیل شوند، پس به نظر بنده بهترین میراث به نسل های بعد فرهنگ استقامت است.

تهاجم فرهنگی که امروز از سوی دشمن بر جوانان تحمیل شده اگر کارهای اثر گذاری در این زمینه صورت نگیرد به لکه ننی بر دامان خانواده ها تبدیل خواهد شد.

این را باید گفت که جنگ نرم از جنگ سخت بسیار دشوار تر است و اینجا اگر پایداری کردیم و از کیان خود پاسداری کردیم تا ابد این سعادت و رستگاری برای فرزندانمان خواهد مان و اگر عقب نشینی کردیم خصم دشمن ما را نابود می کند و هرگز رنگ و بوی سربلندی را نخواهیم دید.

انتهای پیام