به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان، آیت الله محمد علی ناصری، صبح امروز در ادامه سلسله جلسات اخلاقی، در جمع طلاب و اقشار مردم با تاکید بر اهمیت تقوا در زندگی انسان، گفت: حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) در نهج البلاغه فرمودند «ايقظوا بها نومكم و اقطعوا بها يومكم و اشعروها قلوبكم و ارحضوا بها ذنوبكم... الا فصونوها و تصونوا بها/ خواب خويش را به وسيله تقوا تبديل به بيدارى كنيد و وقت خود را با آن به پايان رسانيد و احساس آن را در دل خود زنده نماييد و گناهان خود را با آن بشوييد... همانا تقوا را صيانت كنيد و خود را در صيانت تقوا قرار دهيد(خطبه 233 نهج البلاغه)»
وی با تاکید بر این که تقوا انسان را از انحرافات حفظ می کند، ابراز داشت: در صورتی که تقوا یعنی آداب و رسومی که شرع مقدس برای انسان تعیین کرده را رعایت کنیم، تقوا هم روح و جسم ما را از انحراف، آلودگی و حجاب های ظلمانی حفظ می کند و نمی گذارد آسیبی به آن برسد.
آیت الله ناصری با اشاره به آیه 29 سوره انفال «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً وَ يُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَيِّئاتِکُمْ وَ يَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ / ای کسانی که ایمان آورده اید! اگر از ( مخالفت فرمان ) خدا بپرهیزید ، برای شما وسیله ای جهت جدا ساختن حق از باطل قرار می دهد ( روشن بینی خاصّی که در پرتو آن، حق را از باطل خواهید شناخت ) و گناهانتان را می پوشاند و شما را میآمرزد و خداوند صاحب فضل و بخشش عظیم است»، خاطر نشان کرد: انسان تقوا پیشه فرق بین حق و باطل را به خوبی تشخیص می دهد و در نتیجه دیگران نمی توانند او را فریب دهند و از اسلام و قرآن و اهل بیت(ع) جدا سازند.
این استاد برجسته اخلاق تصریح کرد: دنیا تنها یک پل و محل عبور است، لذا اینجا جای علاقه و دل بستن نیست؛ در این دنیا هر چقدر مال و ثروت جمع کنیم، نمی توانیم حتی مقدار کمی از آن را با خود به آخرت ببریم و سهم ما از دنیا فقط یک کفن است.
وی تصریح کرد : وقتی که می گوییم به دنیا دل نبندیم منظور این نیست که تلاش نکنیم و یا ثروت و اموال خود را رها کنیم، بلکه منظور این است از آنها در راه درست استفاده کنیم ولی علاقه و دلبستگی به آنها نداشته باشیم.
آیت الله ناصری در پایان با تاکید بر اینکه همه ما متعلق به خداوندیم، گفت: باید همه سعی و تلاش خود را بکار گیریم تا عبد خدا باشیم و وقتی عبد شدیم هیچ حرکت و کاری را جز به اذن مولا و پروردگار خود انجام نمی دهیم؛ در نتیجه در برابر خدا پیرو و فرمان بر می شویم نه فرمانده.
۳۱۳/۳۸
