به گزارش خبرگزاری «حوزه»، جدیدترین ساخته مازیار میری در مقام کارگردان، «سارا و آیدا» نام دارد؛ فیلمی که در بین کارهای اخیر این فیلمساز ضعیف‌ترین نمره را داراست. ابتد از نام این فیلم شروع می‌کنیم. سال ها پیش اضغر فرهادی برای فیلمش نام بازیگران کار را انتخاب کرد، اما این عمل وی که در زمان خود جدید بود، الگویی شد که تا بعد از آن این اتفاق ادامه پیدا کند، غافل از این‌که این رفتار دیگر جذابیت گذشته را به همراه ندارد، بلکه به نوعی دلزدگی تماشاگر را به همراه دارد.
ناهمخوانی وضعیت ظاهری بازیگران با شاخص های اسلامی
بعد از عنوان فیلم به پوستر فیلم می‌پردازیم، سپس به خود فیلم ورود پیدا می‌کنیم. پوسترهایی که اخیراً در سینمای کشورمان چاپ می‌شود، حداقل چیزی که مد نظر دارند، الگوهای اسلامی است، چون آنچه ما در عکس‌ها می‌بینیم هیچ نشانی از این امر ندارد. بازیگران زن علاوه بر این که حجابشان پوشیده نیست، آرایش غلیظی، نیز دارند، برای همین این سوال پیش می‌آید، آیا واقعاً فیلم‌هایی که در سینمای ایران که اتفاقاً عنوان اسلامی نیز دارد با شاخصه‌های اسلامی بودن زنان در جامعه همخوان است؟
نظارت ضعیف مسئولان نسبت به تهیه فیلم های سینمایی
البته رخ دادن چنین رفتاری از سوی برخی فیلمسازان که شاید چندان به این موضوعات اهیمت ندهند، تعجبی ندارد، اما از مسئولان سینمایی می‌توان سوال کرد، کی قرار است نقش نظارتی خود را در سینما ایفا کنند؟ آیا یک کارگردان مطرح می تواند در صفحه شخصی خود در فضای مجازی یک بیلبورد را که درباره حجاب است، به تمسخر گیرد، اما از مسئولان نمی‌توان انتظار داشت به روی فیلم و بخش‌های تبلیغی آن نظارت داشته باشد، آیا در نمایش‌هایی که با حضور بازیگران فیلم‌ها در سینما‌ها انجام می‌شود هیچ گونه نظارتی نباید باشد؟
در این فیلم «نفس لوامه» موضوع و محور است
اما بپردازیم به فیلم «سارا و آیدا»؛ این کار در ظاهر می‌خواهد موضوع خوبی را مطرح کند، اما این خواسته وقتی نتواند به شکل خوبی بیان شود، خود هجمه‌ای به مفهوم مورد نظر خواهد بود. در این فیلم «نفس لوامه» موضوع و محور است، مفهومی که بسیار ارزشمند است، اما افسوس به جای این که در «سارا و آیدا» این معنا را با کیفیت‌شان سرافراز کنند، آن را به زمین کوبیده‌اند. این اتفاق چند وقت پیش نیز توسط فیلم «یک روز بخصوص» که آن هم این موضوع (وجدان) را مد نظر داشت، تخریب شده بود، اما در این کار کیفیت و پرداخت بسیار بد در این کار نمود داشت.
البته ضعف موجود را نمی‌توان به فیلمساز مربوط دانست، گواه این ادعا هم فیلم‌های خوب «کتاب قانون» و «حوض نقاشی» است. این دو کار که اتفاقاً از معانی قرآنی و دینی سود برده‌اند، توانستند به خوبی مفهوم را جلوه‌گر کنند، اما در فیلم «سارا و آیدا» چنین اتفاقی رخ نداد! درباره چرایی این مسئله هم باید گفت فیلمنامه نپخته این کار به شدت به اثر ضربه زده، در این فیلم شخصیت‌پردازی‌ها شکل واقعی ندارد و بسیاری از آنها کلیشه هستند. برای مثال نقش مادر(شیرین یزدان بخش) شخصیتی را ایفا می‌کند که بارها آن را در کارهای دیگر شاهد بوده‌ایم. در ضمن پگاه آهنگرانی هم نقشی را ایفا می‌کند که بارها تکرار شده، در این میان دیگر چه توقعی می‌توان داشت که سناریو منجر به یک کار در خور توجه شود.
وجود صحنه های غیر ضروری و خلاف شرع در «سارا و آیدا»
نکته دیگر که در این فیلم وجود دارد، وجود برخی کارهای غیرضروری در فیلم است که مشخص است کارگردان آن را تنها برای پخش در انونس فیلم انتخاب کرده، برای مثال صحنه آواز خواندن سار و آیدا در ماشین.
این قسمت جدا از ایرادات شرعی که دارد و متاسفانه مد نظر اداره نظارت و ارزشیابی ارشاد هم قرار نگرفته! هیچ ضرورتی برای آوردنش در فیلم نبود، برای همین مشخص می‌شود کارگردان این بخش را در کار قرار داده تا به نوعی برای تیزرهای تبلیغی فیلم از آن استفاده کند، با این تصور که مردم با دیدن آواز خواندن دو دختر جذب فیلم شوند! اما واقعیت نشان داده مردم ما بسیار سطح سلیقه بالاتری از این ساده‌نگریها دارند، برای همین هم این فیلم نمی‌تواند حتی در گیشه به فروش خوبی دست پیدا کند. صحنه پایانی این فیلم را هم باید یکی از ضعیف‌ترین بخش‌های این فیلم دانست.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که سینمای ایران نیازمند کارهایی است که در آن امید و اخلاق وجود داشته باشد، اما به شرطی که این قبیل موضوعات به شکلی آگاهانه و مقبول مد نظر قرار گیرند، والاً فیلم‌های تولید شده به سرنوشت «سارا و آیدا» مواجه خواهد شد.
